ΠΩΣ Ο "MIYAMOTO MUSASHI" ΕΓΙΝΕ ΣΑΜΟΥΡΑΪ

Ο Hiroshi Inagaki (1905-1980) είναι ένας από τους πολλούς γιαπωνέζους δημιουργούς που είναι μάλλον άγνωστοι στη Δύση. Από τους παραγωγικότερους μάλιστα (γύρω στις 80 ταινίες). Το 1954 γυρίζει το "Miyamoto Musashi" (γνωστό και ως "Samurai I"). Πρόκειται για το πρώτο μέρος (εξ ου και το Ι στον τίτλο) μιας τριλογίας του σκηνοθέτη για τον θρυλικό (στην Ιαπωνία, εγώ δεν...) ομώνυμο πολεμιστή, με πρωταγωνιστή τον Τοσίρο Μιφούνε.
Εδώ παρακολουθούμε τη νεανική ζωή του ήρωα. Ο Musashi ξεκινά ως καβγατζής, θερμοκέφαλος νεαρός, με μεγάλη δύναμη και επιδεξιότητα στα όπλα εκ φύσεως, που το σκάει με τον καλύτερο φίλο του από το εξαθλιωμένο μικρό χωριό τους με σκοπό να δοξαστούν στον πόλεμο και να γίνουν τιμημένοι σαμουράι. Ο πόλεμος όμως μόνο υπέροχος και δοξασμένος δεν είναι και θα γυρίσουν καταρρακωμένοι. Οι πορείες τους ωστόσο θα χωρίσουν, όταν ο φίλος του θα γνωρίσει μια γυναίκα και θα ακολουθήσει έναν πιο "σώφρονα" δρόμο στη ζωή, ενώ ο Musashi θα συνεχίσει από μάχη σε μάχη και από επιπολαιότητα σε  επιπολαιότητα τις περιπέτειές του, θα γίνει καταζητούμενος και θα συναντηθεί με έναν ιερέα, του οποίου η επίδραση στη ζωή θα είναι μεγάλη.
Έγχρωμο φιλμ με συχνά πανέμορφες εικόνες που καταγράφει την πορεία του ήρωα από τη νεανική αφροσύνη και τον ανεξέλεγκτο "τσαμπουκά" σε μια πιο ώριμη και φιλοσοφημένη θεώρηση της ζωής. Ταυτόχρονα διερευνά την αντιφατική σχέση του με τις γυναίκες (θέλει να ερωτευτεί, από την άλλη όμως τις αποφεύγει διότι θα γίνουν εμπόδιο στα όνειρά του αρχικά και στην απόφασή του για προσωπική βελτίωση αργότερα). Επίσης η ταινία διαθέτει έντονο αντιπολεμικό στοιχείο και μια σκεπτικιστική ματιά προς την έννοια του "ηρωισμού" (τελικά ποιος είναι "ήρωας" και ποιος απλώς θερμοκέφαλος;)
Σημαντικό φιλμ για τη εποχή του (όλη η τριλογία, αλλά μόνο αυτό το 1ο μέρος έχω δει), σε μια εποχή όπου η ηττημένη Ιαπωνία προσπαθούσε να βρει τον δρόμο της ανάμεσα στην ανεξέλεγκτη δυτικοποίηση αφ' ενός και στην παράδοση αφ΄ετέρου, που θέτει ερωτήματα και δημιουργεί σκέψεις για το τι είναι τελικά σημαντικό στη ζωή, δίχως να μας δίνει έτοιμα συμπεράσματα (δεν είναι τυχαίο ότι παρακολουθεί με συμπάθεια τις διαφορετικές πορείες και των δύο φίλων). Ενδιαφέρον!