"THE SKELETON KEY" Ή ΑΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ

Ο Iain Softley είναι βρετανός, αλλά το "The Skeleton Key" που γύρισε το 2005 είναι αμερικάνικη ταινία, και μάλιστα με καλό καστ: Κέιτ Χάνσον, Τζον Χαρτ και Τζίνα Ρόουλαντς στους βασικούς ρόλους. Πρόκειται για ταινία τρόμου και δεν θα μπορούσε να μην είναι αμερικάνικη αφού διαδραματίζεται στη Νέα Ορλεάνη, από τα γνωστότερα μέρη στα οποία η μαγεία έχει τόσο μεγάλη παράδοση και εξασκείται εδώ και αιώνες.
Μία νέα κοπέλα αναλαμβάνει τη θέση της νοσοκόμου ενός ηλικιωμένου, κατάκοιτου από εγκεφαλικό άντρα, που ζει με την επίσης ηλικιωμένη γυναίκα του σε ένα απομονωμένο σπίτι κάπου κοντά στη Νέα Ορλεάνη. Από την αρχή κιόλας η κοπέλα θα αντιληφτεί ότι κάτι δεν πάει πολύ καλά εκεί, ενώ οι σχέσεις της με τη σύζυγο είναι... ας το πούμε έτσι... τεταμένες. Παράξενα πράγματα συμβαίνουν, αναμφίβολα το σπίτι κρύβει μυστικά και σιγά - σιγά η κοπέλα αρχίζει να πιστεύει σε πράγματα που λίγο πριν θα θεωρούσε απλές δεισιδαιμονίες.
Το ενδιαφέρον σ' αυτό το σχετικά χαμηλότονο (για ταινία τρόμου τουλάχιστον) φιλμ είναι ότι δεν βασίζεται ούτε σε εφιαλτικά εφέ ούτε σε απότομα "μπαμ" με αποκλειστικό σκοπό να τρομάξουν. Κι ούτε βέβαια υπάρχει το σπλάτερ στοιχείο και τα λουτρά αίματος. Εδώ η προσπάθεια έγκειται στο να δημιουργηθεί ανησυχητική, δυσοίωνη ατμόσφαιρα - φυσικά το σκηνικό του κλασικού απομονωμένου σπιτιού βοηθά σ' αυτό - μέσα στην οποία θα νοιώθουμε άβολα. Ένα - ένα τα σκοτεινά μυστικά αρχίζουν να αποκαλύπτονται, μέχρι να φτάσουμε στην τελική μεγάλη και μάλλον απροσδόκητη ανατροπή. Το στιλ αυτό (η δημιουργία ατμόσφαιρας εννοώ) είναι κάτι που εκτιμώ στις ταινίες του είδους. Στη συγκεκριμένη βέβαια όλα κυλούν κάπως αργά, αλλά - νομίζω - αρκετά ικανοποιητικά. Το ενδιαφέρον στην ιστορία είναι η ιδέα ότι τα αποτελέσματα της μαγείας και το υπερφυσικό στοιχείο γενικότερα υπάρχουν (ή εμφανίζονται) μόνο αν κάποιος πιστεύει σ' αυτά. Αλλιώς παραμένουν απλώς δυσειδαιμονίες.
Σίγουρα δεν πρόκειται για μεγάλη ταινία, τη βρήκα όμως συμπαθητική και σίγουρα ξεφεύγει από το βαβούρικο και εφετζίδικο κλίμα των σύγχρονων ταινιών τρόμου. Γι' αυτό και μόνο αξίζει νομίζω να της δώσουμε μια ευκαιρία.