ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ, ΚΑΘΗΛΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΕΡΩΤΑ ΣΤΟ "TRANSIT"
Σε μια φανταστική Ευρώπη του κοντινού μέλλοντος οι φασίστες έχουν καταλάβει (πάλι) μεγάλο μέρος της Ευρώπης και προελαύνουν. Ένας άντρας που συνδέεται με αντιστασιακούς υιοθετεί την ταυτότητα ενός συγγραφέα που αυτοκτόνησε και καταφεύγει στη Μασσαλία, περιμένοντας το υπερωκεάνειο που θα τον μεταφέρει στην Αμερική. Εκεί όμως θα συναντηθεί με τη σύζυγο του νεκρού συγγραφέα, η οποία, ειδοποιημένη από την αμερικανική πρεσβεία, πιστεύει ότι ο άντρας της ζει και τον περιμένει. Ένα παράξενο παιχνίδι θα αρχίσει ανάμεσα στους δυο τους, αγχωτικά καθηλωμένους στην πόλη, ενώ οι βάρβαροι πλησιάζουν.
Ευαίσθητη, κομψή, τρυφερή, αλλά και αγχωτική ταινία, που μιλά για τη δύναμη του έρωτα, την αίσθηση της ευθύνης και του καθήκοντος, το αναποφάσιστο της ανθρώπινης ψυχής, αλλά και για το τι θα διαλέξει κανείς - αν μπορεί να διαλέξει - όταν έρθει η δύσκολη ώρα των αποφάσεων, αφήνει το τέλος ανοιχτό, βασίζεται σε μυθιστόρημα της Anna Seghers και καταγράφει πτυχές του ανθρώπινου ψυχισμού σε ώρες κρίσης. Παράλληλα δημιουργεί ένα αγχωτικό κλίμα που τυλίγει τα πάντα και διαρκώς επιτείνεται. Και βέβαια, χρησιμοποιώντας τη φόρμα της πολιτικής φαντασίας, αποτελεί μια αλληγορία για τους κινδύνους που απειλούν την ήπειρό μας από την εφιαλτική άνοδο της ακροδεξιάς και ξυπνά τις τρομακτικές μνήμες από όσα συνέβησαν παλιότερα, τα οποία πιστεύαμε μέχρι πριν μερικά χρόνια ότι δεν θα ξαναζήσουμε ποτέ, αλλά... (το πολιτικό μέρος του φιλμ δεν ξεχνά και την τραγική μοίρα των μεταναστών σε μια τέτοια φριχτή περίπτωση).
Το απόλαυσα και, όπως είπα και στην αρχή, επιβεβαίωσα την ικανότητα και τη σημαντικότητα του γερμανού αυτού δημιουργού.
Ετικέτες "Transit" (2018), Petzold Christian
posted by vandimir @ 11:42 π.μ.
1 Comments:
Γεια σου vandimir. Αν κι έχω αντίθετες απόψεις όσον αφορά το λεγόμενο “μεταναστευτικό” και τα πάρα πολλά ζητήματα που προκύπτουν από αυτό, πάντα οι απόψεις σου είναι πολύ ενδιαφέρουσες.
Γενικά έχω κουραστεί με την καραμέλα της ακροδεξιάς μιας και αποτελεί το βασικό άλλοθι της Γερμανικής Ένωσης (με συγχωρείς Ευρωπαϊκής) αλλά και γενικότερα του συστήματος για να κρύβει τα δικά του εγκλήματα. Ας μην παίρνανε τα σπίτια του κοσμάκη οι τράπεζες, ας μην διέλυαν το κοινωνικό κράτος και στην τελική (γιατί όλα αυτά από εκεί προέρχονται) να μην φόρτωναν τα χρέη των τραπεζών στους λαούς. Το κυριότερο βέβαια είναι να κοίταζαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης και όχι μετανάστευσης. Όσο λοιπόν το σύστημα, κατά εμέ, αντιμετωπίζει σκοπίμως τους λαθρομετανάστες ως μετανάστες τόσο θα μεγαλώνει ο κίνδυνος του φασισμού και ναζισμού. Μην ξεχνάμε ότι πάνω στην λαθρομετανάστευση παίζονται τεράστια βρόμικα συμφέροντα (οικονομικά, γεωπολιτικά) κι οπότε δεν μου κάνει εντύπωση αυτή η λυσσαλέα προπαγάνδα υπέρ της λαθρομετανάστευσης (με την βιτρίνα κιόλας του ανθρωπισμού, έλεοος!). Φτάσαμε δηλαδή στο σημείο να απολογούμεθα γιατί δεν είμαστε με την παρανομία (λαθρομετανάστευση).
Αν δεν αντιμετωπίσεις το πρόβλημα από τη ρίζα του (δηλαδή να μην μετακινείται ο κόσμος από τον τόπο του, πολεμώντας την φτώχια, την πείνα, την λειψυδρία κ.α.) η κατάσταση όλο και θα επιδεινώνεται, με τραγικά αποτελέσματα για την ανθρωπότητα. Και μην ξεχνάμε τον παράγονται του υπερπληθυσμού που τον συναντάμε κατά κύριο στις λεγόμενες τριτοκοσμικές χώρες όπου και τυχαίνει να προέρχονται όλοι αυτοί οι λαθρομετανάστες. Και το λέω αυτό όχι για τα σημερινά δεδομένα (όπου και πάλι εφιαλτικά είναι) αλλά κυρίως για το άμεσο μέλλον (ειδικοί λένε ότι η Νιγηρία θα είναι επόμενη Ινδία και ο εννοών εννοείτο). Ας κοιτάξουμε τα πράγματα ρεαλιστικά και όχι εις το όνομα ενός ουτοπικού, αφελούς ανθρωπισμού που τόσο πολύ είναι της μόδας.
Συγνώμη που ξέφυγα από τα κινηματογραφικά δεδομένα. Την ταινία θα την δω καθώς οι ταινίες αυτού του σκηνοθέτη έχουν κάτι το ιδιαίτερο.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home