῾Ὁ ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ῾ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

῾Ὁ Γιος της Σοφίας῾ του 2017 είναι η δεύτερη ταινία της Ελίνας Ψύκου. Διαδραματίζεται το 2004, στην Αθήνα των Ολυμπιακών αγώνων.
Ένα 11χρονο αγόρι από τη Ρωσία φτάνει στην Αθήνα για να μείνει επιτέλους με τη μητέρα του, την οποία έχει να συναντήσει πολύ καιρό. Η τελευταία ῾περιποιείται῾῾ έναν ηλικιωμένο απόστρατο και πάλαι ποτέ τηλεοπτικό παρουσιαστή παιδικής σειράς (ίσως επί χούντας), ο μικρός όμως δεν ξέρει ότι στην πραγματικότητα η μητέρα του τον έχει παντρευτεί, ουσιαστικά για να λύσει το βιοποριστικό της πρόβλημα. Οι σχέσεις των τριών περιπλέκονται.
Μάλλον βαρύ ψυχολογικό δράμα, που εστιάζει στους χαρακτήρες των τριών πρωταγωνιστών και ιδιαίτερα του μικρού ρώσου. Η ζωή του στην Αθήνα δεν ταιριάζει καθόλου σε παιδί της ηλικίας του. Κλεισμένος στο διαμέρισμα του πατριού του, δίχως φίλους και δίχως να γνωρίζει λέξη ελληνικά, βιώνει την αποξένωση σε κάθε μορφή της. Μοναδική διέξοδός του οι φαντασιώσεις του με ήρωα τον Μίσα, το αρκουδάκι - μασκότ των δικών του, των ρωσικών (σοβιετικών τότε) Ολυμπιακών, τους οποίους δεν έχει βέβαια ζήσει, πασχίζοντας να κρατήσει κάτι από τον οικείο κόσμο που άφησε για πάντα πίσω του.
Πνιγηρό, κλειστοφοβικό φιλμ, αργό στην εξέλιξή του, ενώ είναι καλογυρισμένο και πετυχαίνει καλές ηθοποιίες και ενώ αναδεικνύει τα πολλά προβλήματα της πρώτης γενιάς (υποχρεωτικών) μεταναστών, μπορώ να πω ότι μάλλον με κούρασε. Προτιμώ την πρώτη ταινία της Ψύκου,  την ελαφρά σουρεαλιστική ῾Ἁιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά῾῾.