Δευτέρα, Αυγούστου 04, 2014

ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ (Ή ΜΗΠΩΣ ΕΥΚΟΛΑ ΜΕΛΟ) "ΚΛΕΦΤΡΑ ΒΙΒΛΙΩΝ"


Η "Κλέφτρα των Βιβλίων" βασίζεται στο ομώνυμο best seller του 30άρη μόλις Μάρκους Ζούσακ. Στην οθόνη μεταφέρθηκε το 2013 από τον Brian Percival με σκοπό, νομίζω, να συγκινήσει τα πλήθη και να γίνει και κινηματογραφικό best seller.
Η ιστορία μας μεταφέρει στη ναζιστική Γερμανία, όπου ένα μικρό κορίτσι αναγκάζεται να φιλοξενηθεί σε θετή οικογένεια, αφού η μητέρα της, ως κομουνίστρια, "εξαφανίζεται" από τα ναζιστικά κτήνη. Η μικρή είναι αναλφάβητη, χάρη όμως στον καλοκάγαθο πατριό της, αποκτά πάθος για τα βιβλία, φτάνοντας σε σημείο μάλιστα να τα κλέβει. Τα βιβλία, σημειωτέον, τα οποία καίνε σε τελετουργικές πυρές οι ναζί. Το παζλ θα συμπληρωθεί όταν ένας νεαρός εβραίος κρύβεται για καιρό στο υπόγειο της οικογένειας, ενώ ένας συμμαθητής της ηρωίδας την ερωτεύεται - ενώ όλη σχεδόν η υπόλοιπη τάξη την χλευάζει.
Καλά όλα αυτά, αλλά νομίζω ότι δίνονται με μεγάλη δόση ευκολίας, με στόχο τη συγκίνηση του θεατή. Φυσικά η φρίκη της εποχής δεν κρύβεται, πλην όμως η όλη ιστορία αναπτύσεται μάλλον σαν παραμύθι. Οι χαρακτήρες είναι απλοί - καλοί, κακοί και κάποιοι, όπως η θετή μητέρα, άγρια επιφανειακά, χρυσή καρδιά όμως κατά βάθος. Υπάρχει και το εύρημα του βιβλίου, το οποίο ακολουθείται και στην ταινία: Ο αφηγητής της όλης ιστορίας είναι ο... Θάνατος, ο οποίος βέβαια είχε την τιμητική του στην Ευρώπη της εποχής. Αφηγείται με μια κυνική, ειρωνική διάθεση όσο δραματικά και συγκινητικά συμβαίνουν, ωστόσο εμένα μου φάνηκε κάπως αχρείαστο το όλο εύρημα, μόνο για ενυπωσιασμό. Κι αν ακόμα δεν υπήρχε, η ταινία θα ήταν ολόιδια, δίχως τίποτα να αλλάζει.
Ξέρω ότι το φιλμ γενικά άρεσε στον πολύ κόσμο. Είναι από τις περιπτώσεις που θα φανώ λίγο στριφνός, αλλά προσωπικά μου φάνηκε μάλλον εύκολα μελό. Καλογυρισμένο είναι, υπάρχουν καλοί ηθοποιοί (ο Τζέφρεϊ Ρας και η Έμιλι Γουότσον), αλλά συνολικά κάτι δεν μου πήγε. Ίσως το μελό στοιχείο της και η μάλλον αναμενόμενη εξέλιξη σε σχέση με τη μοίρα της μικρής ηρωίδας. Όσοι πάντως ψάχνετε για ένα ευαίσθητο-και-σαν-παραμύθι δράμα, δείτε το. Και, στο κάτω-κάτω, δεν είναι ποτέ κακό στις μέρες μας να υπενθυμίζει κανείς τη ναζιστική κόλαση, την οποία καταντήσαμε (ως κοινωνία) να "νοσταλγούν" πολλοί (μάλλον από ασυγχώρητη άγνοια)...

Ετικέτες ,

eXTReMe Tracker