2022: ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΑ "ΒΑΤΜΑΝ"

 

Ας σας ζαλίσω λοιπόν για μια ακόμα φορά: Σιχαίνομαι τα υπερηρωικά φιλμ και θεωρώ το γεγονός ότι παράγεται ένα τέτοιο την εβδομάδα (περίπου) ως μέγιστη παρακμή του mainstream Χόλιγουντ (ας μη ξεχνάμε ότι το mainstream επαναλαμβάνω Χόλιγουντ παλιότερα είχε δώσει αριστουργήματα). Εξαίρεση στη γενική μου αυτή άποψη ήταν οι X-Men λόγω του "διαφορετικού" concept (αλλά μετά 3-4 τέτοιους τους βαρέθηκα κι αυτούς και δεν τους βλέπω πια) και κυρίως ο Batman, η σειρά του οποίου έχει δώσει εξαιρετικές ταινίες (ως καλύτερες θεωρώ τη 2η του Burton και την επίσης 2η του Nolan). 

Δεν είναι τυχαίο. Η όλη σύλληψη του Batman ως χαρακτήρα έχει σημαντικές ιδιορρυθμίες: Η βασικότερη απ' αυτές είναι ότι, απλούστατα, δεν διαθέτει υπερδυνάμεις που να τον ωθούν προς εξαιρετικές πράξεις. Οπότε αφήνει άφθονο περιθώριο για αμφισβητήσεις κάθε είδους (του ίδιου, αλλά και του είδους γενικότερα). Διότι το να είσαι εκατομμυριούχος, αλλά να μην έχεις προσωπική ζωή (ούτε ερωτική) και να μην κοιμάσαι τη νύχτα για να κυνηγάς το έγκλημα, μάλλον προς την ψυχοπάθεια και την αρρωστημένη εμμονικότητα τείνει. Αυτά πολύ γενικά.

Όσον αφορά τώρα τον Batman του 2022 του καλού σκηνοθέτη Matt Reeves με τον... ευφάνταστο τίτλο "The Batman" (!) με τον Ρόμπερτ Πάτινσον στο βασικό ρόλο... χμμμ... έχει το ενδιαφέρον του, καθώς ο μασκοφόρος ήρωας πρέπει να αντιμετωπίσει έναν πανέξυπνο σίριαλ κίλερ, ο οποίος γνωρίζει πάρα πολλά για τη βαθύτατη σαπίλα της πόλης. Και καλογυρισμένο είναι (καλά, αυτό συμβαίνει με όλα τα παρόμοια, οπότε δεν αποτελεί είδηση) και, κυρίως κάνει κριτική σε ολόκληρη τη δομή του συστήματος (της Γκόθαμ υποτίθεται και, κατ' επέκταση, του σύγχρονου συστήματος) τονίζοντας με κάθε τρόπο ότι "από το κεφάλι βρωμάει το ψάρι". Η καταγγελτική διάθεση δεν διστάζει να απομυθοποιήσει ούτε τους γονείς του ήρωα, "ιερούς" και αθώα θύματα μέχρι τώρα, ο θάνατος των οποίων είναι η αιτία που ο Batman έγινε ό,τι έγινε. Εκτός αυτού, μιλάμε για μια από τις πιο σκοτεινές ταινίες που έγιναν ποτέ, τόσο σεναριακά (δεν υπάρχει τίποτα σχεδόν θετικό ούτε κάποια "νορμάλ" - ό,τι και να σημαίνει αυτό - προσωπικότητα στην ταινία και στις καταστάσεις ούτε τίποτα  βελτιώνεται στο τέλος) όσο και κυριολεκτικά. Υπάρχει πιθανότητα να είναι το πιο σκοτεινό φιλμ (κυριολεκτώ εννοώντας την ίδια την εικόνα) που έχω δει ποτέ. Όλο διαδραματίζεται νύχτα, σε ένα διαρκώς βροχερό Γκόθαμ, σε σκοτεινούς δρόμους και μαυροντυμένους ήρωες κλπ. κλπ. Να τονίσω βεβαίως ότι δεν λείπουν οι ενοχλητικές "αμερικανιές", κυρίως στις τελευταίες σκηνές, με τα παιδάκια, τον "μεσσία" ήρωα κλπ. 

Συνολικά τη βρήκα λοιπόν σχετικά καλή ταινία, δίχως βεβαίως αυτό να αναιρεί την απέχθειά μου προς το είδος. Τελικά πόσους ακόμα Batman , έστω και αρκετά καλούς, μπορώ να αντέξω μέχρι να τους βαρεθώ πλήρως κι αυτούς και να μη ξαναδώ ποτέ;