᾽᾽ Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΚΥΚΛΟΣ῾῾ ΚΑΙ Ο ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΒΙΛ

 

Ο Jean-Pierre Melville (1917-1973) είναι ο γάλλος δημιουργός με το προσωπικό ύφος που αναβάθμισε το γαλλικό αστυνομικό φιλμ. Το ύφος αυτό άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί δωρικό: Ελάχιστοι διάλογοι, μουντά, καθημερινά σκηνικά δίχως τον παραμικρό εξωραϊσμό (μπορούμε ίσως να μιλάμε για αποφυγή κάθε έννοιας ῾῾ωραίου῾῾ στις εικόνες του), λιτότητα και οικονομία σε όλα, άτεγκτοι χαρακτήρες με μια ιδιόρυθμη, προσωπική ηθική...  Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά του σκηνοθέτη συναντώνται στον ῾῾Κόκκινο Κύκλο῾῾ (Le Cercle Rouge) του 1970, με ένα απίστευτο καστ ηθοποιών: Αλέν Ντελόν, Ιβ Μοντάν, Τζαν Μαρία Βολοντέ, Αντρέ Μπουρβίλ!

Ένας κλέφτης αποφυλακίζεται μετά από 5 χρόνια. Ένας δεσμοφύλακας του προτείνει να οργανώσει μ ια ληστεία κοσμημάτων. Εκείνος όμως προτιμά να περάσει από το πρώην αφεντικό του (αφήνεται να εννοηθεί ότι αυτός είναι υπαίτιος για τη φυλάκισή του, ενώ ο ήρωάς μας δεν τον έχει καρφώσει όλα αυτά τα χρόνια). Εκεί ληστεύει το αφεντικό και φεύγει με τα λεφτά, ενώ δύο δολοφόνοι τον κυνηγούν. Οι δρόμοι του θα διασταυρωθούν με έναν εγκληματία που μόλις έχει δραπετεύσει. Όταν τα λεφτά της ληστείας θα χαθούν, ο κλέφτης, ο δραπέτης και ένας αλκοολικός πρώην αστυνομικός θα ενωθούν για να πραγματοποιήσουν τη ληστεία κοσμημάτων που πρότεινε ο δεμοφύλακας, ενώ ένας επίμονος, μεθοδικός και όχι και τόσο ηθικός στις μεθόδους του αστυνομικός κυνηγά το δραπέτη...

Ο χειρισμός από τον Μελβίλ σε μια τέτοια ιστορία είναι ακριβώς αντίθετος αό ό,τι θα έκανε ένας αμερικανός σκηνοθέτης. Είπαμε: Όλα εδώ είναι λιτά, στεγνά. Δεν ξέροπυμε τίποτα για το παρελθόν των ηρώων, ελάχιστα για την προσωπική τους ζωή. Ο δημιουργός ενδιαφέρεται μόνο για το παρόν, για την ιστορία που αφηγείται. Και καταφέρνει να κρατά τον θεατή παρά τη μεγάλη διάρκεια (140 λεπτά). Από τις κλασικές αστυνομικές ταινίες γαλλικού στιλ και, ως εκ τούτου, κυρίως για τους φίλους του ιδιαίτερου αυτού υποείδους.