ΠΟΙΗΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΙ "MARS ET AVRIL"

To 2012 o Martin Villeneuve, γαλλόφωνος καναδός από το Μόντρεαλ, γυρίζει την πρώτη του ταινία, μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, με τίτλο «Mars et Avril”. Ο τίτλος αποτελεί πολλαπλό λογοπαίγνιο: Πρόκειται για τα ονόματα των πρωταγωνιστών, για τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο, αλλά και για τον πλανήτη Άρη (Mars στα γαλλικά).

Η ταινία είναι σίγουρα ιδιαίτερη, άσχετα με το αν θα αρέσει ή όχι. Ο δημιουργός μας μεταφέρει σε ένα μελλοντικό Μόντρεαλ, όπου η επιστήμη μπλέκεται αξεδιάλυτα με τη μεταφυσική. Τα μουσικά όργανα σχεδιάζονται με βάση ανθρώπινα μοντέλα, τα φωτογραφικά πορτρέτα απεικονίζουν και την ψυχοσύνθεση των εικονιζόμενων, οι τηλεμεταφορές μπορούν να σε μεταφέρουν σε παράδοξους τόπους του μυαλού, η πραγματικότητα με τον εικονικό κόσμο μπερδεύονται… για να αναφέρουμε μόνο μερικά από τα παράξενα του μέλλοντος αυτού. Ο ήρωας είναι ένας ηλικιωμένος διάσημος μουσικός, ο οποίος ερωτεύεται για πρώτη φορά στη ζωή του μια πολύ νεότερή του κοπέλα, η οποία γίνεται η μούσα του και την οποία επιθυμεί και ο νεαρός βοηθός και κατασκευαστής των οργάνων του. Ταυτόχρονα η ανθρωπότητα είναι έτοιμη να πραγματοποιήσει την πρώτη επανδρωμένη πτήση στον Άρη. ή μήπως όχι; Οι τρεις ήρωες είναι βυθισμένοι στην αναζήτηση της αλήθειας για την τέχνη, τον έρωτα, τη ζωή.

Η εικόνα του φιλμ (πόλεις, κοστούμια, αντικείμενα) είναι όντως ευρηματική και ενίοτε εντυπωσιακή, πράγμα που οφείλεται πιθανόν και στη συμβολή στη δημιουργία των σκηνικών του μεγάλου βέλγου κομίστα Francois Schuiten. Η αφήγηση και η πλοκή του πάντως είναι κάπως μπερδεμένη και ίσως αφήσει κενά στον θεατή. Οι ήρωες μιλάνε ποιητικά ή φιλοσοφικά, η μεταφυσική μπαίνει στα χωράφια της πραγματικότητας. Πρόκειται κατά βάση για ένα φιλοσοφικό / ποιητικό φιλμ, με έντονο το ρομαντικό στοιχείο, που προβληματίζεται για τη φύση της τέχνης, της έμπνευσης και της δημιουργίας, του έρωτα, για τα όρια του υποκειμενικού και του αντικειμενικού στοιχείου, της φανταστικού και εικονικού από τη μία και του πραγματικού από την άλλη. Πρόκειται επίσης για μια από τις λίγες φορές (στην εποχή μας τουλάχιστον) που σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας το μέλλον δεν παρουσιάζεται δυστοπικό.

Ξαναλέω ότι ίσως σας αφήσει κενά, ακόμα και ίσως σας κουράσει κάπως. Είναι όμως τόσες οι ιδιαιτερότητές του (ιδιαιτερότητες λέω, όχι υποχρεωτικά αρετές), που νομίζω ότι αξίζει να του δώσετε μια ευκαιρία.