ΜΑΖΟΡΕΤΕΣ - ΒΑΜΠΙΡ (ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΑ)

Το είδος των ταινιών τρόμου, στην σύγχρονη εποχή της παρακμής του, παράγει πολλά σκουπίδια (πιστεύω ότι το ποσοστό τους είναι υψηλότερο από παλιότερα). Η προσωπική μου άποψη είναι ότι σ’ αυτά συγκαταλέγεται και το «All Cheerleaders Die” του 2013 των Lucky McKee και Chris Silvertson. Πρόκειται βεβαίως για τον τυπικό πλέον συνδυασμό τρόμου και χαβαλέ, αλλά δεν βρισκόμαστε νομίζω στα καλύτερά του…

Σε ένα αμερικάνικο λύκειο (κλασικά) οι μαζορέτες (ηλίθιος αμερικάνικος θεσμός που ποτέ δεν κατάλαβα ή/και συμπάθησα) αποκαλούνται bitches και τα φτιάχνουν βεβαίως με τους παίκτες της ομάδας αμερικάνικου ποδοσφαίρου του σχολείου. Μετά τον θάνατο μιας απ’ αυτές, και αφού παρακολουθήσουμε διάφορα χαζοχαρούμενα αισθηματικά μπλεξίματα, η ηρωίδα αποφασίζει να εκδικηθεί αγόρια και κορίτσια για τον προαναφερθέντα θάνατο. Γίνεται λοιπόν κι αυτή μαζορέτα, για να «αλώσει» το σύστημα από τα μέσα. Κάπου στο δρόμο θα μπει και το υπερφυσικό στοιχείο με τους ρούνους μιας άλλης μαθήτριας, που εξασκεί μαγεία, και από ένα σημείο και μετά ολόκληρο το κοριτσίστικο team μετατρέπεται σε βαμπίρ και εκδικείται τα απαράδεκτα αγόρια.

 Θα μπορούσε να έχει ίσως πλάκα, αλλά νομίζω ότι αποτυγχάνει και σ’ αυτό. Γελοίο σενάριο, που θα μπορούσε να θεωρηθεί φεμινιστικό της κακιάς ώρας (δεν έχω τίποτα με τα φεμινιστικά, κάθε άλλο μάλιστα, απλώς κρίνω το συγκεκριμένο), προβλέψιμες καταστάσεις, λίγο soft σεξ (και λίγο λεσβιακό για να μας γαργαλήσει), εύκολα εφέ με τους λαμπυρίζοντες σε διάφορα electric χρώματα ρούνους και άλλα τέτοια με έκαναν μάλλον να πλήξω παρά να διασκεδάσω. Και να σκεφτεί κανείς ότι ο ένας από τους δύο σκηνοθέτες, ο Lucky McKee, είχε ξεκινήσει το 2002 με το πολύ πιο ενδιαφέρον φιλμ τρόμου «May”. Η συνέχεια, αν κρίνω από βαθμολογίες των ταινιών, δεν υπήρξε ανάλογη.

Πάντως ίσως κάποιοι διασκεδάσουν με την ταινία, πάντα με διάθεση χαβαλέ, με μπύρες και ό, τι άλλο, και έχοντας εξ αρχής πολύ χαμηλές προσδοκίες.