"FANTASTIC FOUR: ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ"... ΓΙΑ ΝΗΠΙΑ

Άλλη μια επίσκεψη στο θερινό των διακοπών που σας έλεγα στο προηγούμενο ποστ. Αυτή τη φορά το μενού είχε "Fantastic Four" : Πρώτα Βήματα" (2025) του τηλεοπτικού κυρίως Matt Shakman. Με τον Πέδρο Πασκάλ (τους υπόλοιπους δεν τους ξέρω ή δεν τους θυμάμαι).

Όπου το βασικό ζεύγος των F4 μένει έγγυο, και άντε να γεννήσουμε τώρα που καταφτάνει ο αχόρταγος (σαν τις σχετικές Εκκενώσεις Βόθρων ένα πράγμα) Γκαλάκτους, που απειλεί να φάει τον πλανήτη, αλλά θέλει και το μωρό, οπότε τι θα κάνουμε; Θα φροντίσουμε τον πλανήτη ή το βρέφος;

Τέτοια τραγικά διλήμματα αντιμετωπίζουν οι καημένοι οι F4 και η ανθρωπότης. Σας έχω πει επανειλημμένα ότι βαριέμαι αφόρητα τα υπερηρωικά, τόσο ως κομικς όσο και ως σινεμά. Και δικαίως θα μου απαντήσετε: "Αφού σε χαλάει γιατί το κάνεις;" Μα δεν το κάνω. Έχω να δω τέτοιο πολλά πολλά χρόνια. Αλλά, να, όμορφο θερινό σε νησί... Ποιοί είμαστε εμείς για να μην κάνουμε πού και πού και καμιά βλακεία... 

Λοιπόν το συγκεκριμένο εκτυλίσσεται σε κάτι ως παράλληλο σύμπαν (δεν έχω ιδέα αν γίνεται και σε προηγούμενα επεισόδια ή είναι πρωτοτυπία του συγκεκριμένου). Με την έννοια ότι ενώ έχουμε προχωρημένες τεχνολογίες, σκάφη, εκτοξεύσεις, διαπλανητικές βόλτες κλπ. κλπ., το όλο σκηνικό και η ατμόσφαιρα παραπέμπει στα 50ς - αρχές 60ς. Σχετικό ντύσιμο, αντίστοιχες συμπεριφορές, ανακοινώσεις / πρες κόνφερανς από μπαλκόνια με πλήθη να μαζεύονται από κάτω για να επευφημίσουν ή να κράξουν κλπ. Και φυσικά στην ίδια περίοδο παραπέμπει και η αφόρητη σεναριακή αφέλεια. Όπως τα πλήθη που συγκινούνται και δακρίζουν με το δράμα / δίλημμα μιας μητέρας και άλλα παρόμοια. Και για να βάλουμε την απαραίτητη woke πινελιά μιας και είναι της μόδας (προ Τραμπ τουλάχιστον, διότι μετά δεν ξέρω τι κάνουν ή τι θα κάνουν οι αμερικάνοι και το Χόλιγουντ), κάνει και την καθοριστική εμφάνισή της... η Silver Surfer, που έχει γίνει γυναίκα για τους παραπάνω λόγους (προφανώς με τέτοιες τεχνολογίες μια αλλαγή φύλου είναι παιχνιδάκι για υπερφυσικά, διαπλανητικά όντα). Και φυσικά, να μην ξεχνιόμαστε, πάνω απ' όλα η οικογένεια!

Όπως συνήθως στα υπερηρωικά βαρέθηκα κυρίως με την περιρρέουσα αφέλεια. Υπόσχομαι να μην ξαναδώ φιλμ του είδους (ναι, υπάρχουν και λίγες εξαιρέσεις, ας μην είμαι τόσο απόλυτος) τουλάχιστον τους επόμενους 12 μήνες. Το καλοκαιράκι μπορεί να αμαρτήσω πάλι.