ART & COPY Ή Η "ΚΑΛΗ" ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ

Ο Doug Pray είναι ένας αμερικανός ντοκιμαντερίστας με κάμποσες ταινίες στο ενεργητικό του, αρκετές από τις οποίες ασχολούνται με τη μουσική. Στο "Art & Copy" (2009) ωστόσο αποφασίζει να ασχοληθεί με το φαινόμενο της διαφήμισης. Όχι όμως συνολικά. Ξεχωρίζει μερικές από τις σημαντικότερες, τις επιδραστικότερες, τις πιο πετυχημένες διαφημίσεις των τελευταίων 30 σχεδόν χρόνων, παίρνει συνεντεύξεις από τους δημιουργούς τους, διερευνά την επίδρασή τους στον κόσμο, τους λόγους της επιτυχίας τους. ΟΚ, είναι αρκετά ενδιαφέρον, έχω ωστόσο και τις αντιρρήσεις μου.
Ενώ στην ταινία αναφέρονται τα υπέρογκα ποσά που ξοδεύονται για τη διαφήμιση, κάποιος απ' τους δημιουργούς λέει ότι "εγώ δεν θα άφηνα τα παιδιά μου να βλέπουν διαφημίσεις" και κάποια άλλα αρνητικά στοιχεία της, το όλο πνεύμα του φιλμ μένει κυρίως στη δημιουργική πλευρά του θέματος, με τους περισσότερους από τους σούπερ πετυχημένους διαφημιστές που συναντά να μιλάν εκστασιασμένοι για το πόσο δημιουργικό είναι αυτό που κάνουν, για τις προκλήσεις που συναντούν και που πασχίζουν να ξεπεράσουν, για τη χαρά τέλος πάντων της διαφήμισης σαν τέχνη.
Τα πάμπολλα σκοετινά σημεία της μένουν απ' έξω. Ούτε λέξη για το πόσο εξοντωτικά ανταγωνιστικός είναι αυτός ο χώρος, για το ξεζούμισμα των διαφημιστών (οι περισσότεροί τους εγκαταλείπουν τη δουλειά μετά από μερικά χρόνια), για το ψέμα που είναι το βασικότερο χαρακτηριστικό της, για τον τεράστιο αριθμό των όχι και τόσο πετυχημένων εταιριών / διαφημιστών και άλλα πολλά. Δεν διαφωνώ για το ότι η διαφήμιση αποτελεί ένα είδος τέχνης και φυσικά έχω κι εγώ απολαύσει μερικές πανέξυπνες διαφημίσεις. Απλά βρήκα την αντιμετώπιση του φαινομένου μονόπλευρη, σα να εξετάζει μόνο τη φωτεινή, πετυχημένη, δημιουργική πλευρά της ασχολούμενος με "ιερά τέρατα" του χώρου (οι περισσότεροι από τους οποίους, σημειωτέον, έδειξαν να διαθέτουν ήθος και συναίσθηση της θέσης τους), αφήνοντας απ' έξω την άλλη, τη σκοτεινή πλευρά.
Τελικά όσο προχωρούσε η ταινία μάλλον βαριόμουν. Συνολικά λοιπόν τη βρήκα κάπως επίπεδη, δίχως εξάρσεις. Οι επαγγελματίες του χώρου ίσως ενθουσιαστούν με το φιλμ (και καλά θα κάνουν, αφού παρουσιάζονται μερικοί απ' τους καλύτερους). Εγώ πάλι όχι και τόσο.