"F1": ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΣΟ ΚΛΙΣΕ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΑ...

Να λοιπόν που είδα και το "F1" (2025) του σούπερ επιτυχημένου Joseph Kosinski. Με τον Μπραντ Πιτ φυσικά. Όχι ότι θα έτρεχα στα σινεμά χειμωνιάτικα, αλλά να... Καλοκαιράκι σε νησί, ένα θερινό το τραβάει ο οργανισμός σου. Ό,τι και να παίζει (σχεδόν, μην υπερβάλλουμε κιόλας)

Ο Μπραντ λοιπόν είναι παλιός οδηγός της Φόρμουλα 1 και παρά τις αρχαίες του επιτυχίες, τώρα ζει περιπλανώμενος σε τροχόσπιτο παίρνοντας μέρος σε αγώνες της πλάκας για να ζήσει. Αν και το κάνει μάλλον από άποψη, αφού είναι ατίθασος και περιπετειώδης τύπος, που δεν γουστάρει τις δεσμεύσεις. Ώσπου, παρά την ηλικία του, τον φωνάζουν και πάλι ως δεύτερο οδηγό σε ομάδα της περίφημης Φόρμουλα 1, η οποία (η ομάδα, όχι τη Φόρμουλα 1) παραπαίει. Ο ήρωας καλείται φυσικά να τη σώσει...

Έγραψαν ότι η ταινία διαθέτει σασπένς. Δεν διαφωνώ. Τρέχουν τα αμάξια με 300 χιλιόμετρα ή κάτι τέτοιο, μερικές φορές τρακάρουν ή βγαίνουν από την πίστα με κίνδυνο της ζωής των οδηγών, η αδρεναλίνη ανεβαίνει στο έπακρο... Από την άλλη τα κόλπα του Μπραντ συχνά βασίζονται σε κανόνες του αγωνίσματος, στις αλλαγές στα πιτ (όχι του Μπραντ Πιτ, τα άλλα που αλλάζουν λάστιχα), στη βαθμολογία των οδηγών, σε ακυρώσεις κλπ. κλπ., πράγματα από τα οποία εμείς οι φτωχοί δεν έχουμε ιδέα. Δεν πειράζει, μικρό το κακό. Το μεγάλο κακό για μένα είναι τα αφόρητα κλισέ : Ο γοητευτικός βετεράνος με τις ανορθόδοξες μεθόδους, που καλείται να σώσει την ομάδα, που εκτός από γκόμενος είναι και αντισυμβατικός τύπος και ανατρέπει τους κανόνες και βρίσκει άλλον δρόμο από την πεπατημένη... και τελικά... για να δούμε, τι φαντάζεστε ότι θα γίνει στο τέλος : Θα τα καταφέρει ή όχι;

Εντάξει λοιπόν. Το είδα, αλλά πιο κλισέ πεθαίνεις... Ίσως πάντως οι φίλοι του συγκεκριμένου σπορ να ενθουσιαστούν.

"SORRY, BABY", ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΡΕΛΛΑΘΗΚΑ...

Έχω πει αρκετές φορές ότι συνήθως συμφωνώ με το γενικό κλίμα των κριτικών. Σε γενικές γραμμές πάντοτε και με πλήθος επί μέρους διαφωνίες, αλλά σε γενικές γραμμές... Ωστόσο υπάρχουν και εξαιρέσεις. Το ανεξάρτητο αμερικάνικο "Sorry, Baby" του 2025, πρώτη ταινία της Eva Victor, η οποία μάλιστα πρωταγωνιστεί, πήρε εξαιρετικές κριτικές από πολλούς, αλλά προσωπικά δεν...

Η ηρωίδα είναι μια νέα γυναίκα. Μελαγχολική, μοναχική, αποτραβηγμένη, με μια καθημερινή ρουτίνα τόσο στη ζωή όσο και στη δουλειά της. Κάτι κακό της έχει συμβεί στο παρελθόν. Η ταινία καταγράφει την τωρινή της κατάσταση και μας δείχνει με flash back τα όσα συνέβησαν στα (πρόσφατα σχετικά) φοιτητικά της χρόνια και την πλήγωσαν τόσο. Τότε που συγκατοικούσε με μία αισιόδοξη και ανοιχτόκαρδη λεσβία συμφοιτήτριά της, η οποία και στο μοναχικό παρόν της παραμένει η καλύτερή της φίλη. 

Θεώρησα την ταινία υπερτιμημένη. Θίγει βεβαίως καυτά θέματα "me too", woke κουλτούρας, λεπτών ανθρώπινων σχέσεων γενικότερα, αλλά... δεν ξέρω πώς ακριβώς να το εκφράσω... θεώρησα το όλο πράγμα κάπως υπερβολικό, κάπως πολύ "ομφαλοσκοπικό". Προσοχή, σε καμία περίπτωση δεν υποτιμώ παρόμοια θέματα, κάθε άλλο μάλιστα. Απλώς εδώ μιλώ για το συγκεκριμένο φιλμ. Το οποίο με έκανε μάλλον να κουραστώ με την μονίμως μουντή ατμόσφαιρά του, τις πολλές στιγμές γκρίζας, αδιάφορης καθημερινότητας - που βεβαίως επίτηδες δείχνει με αυτόν τον τρόπο - κλπ. κλπ. Έχει το ενδιαφέρον του βεβαίως και η πρωταγωνίστρια (και σκηνοθέτης, όπως είπαμε) είναι καλή, αλλά συνολικά για μένα δεν...