"WINGS OF FAME": ΕΝΑ ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ;

 

Το "Wings of Fame" (Τα Φτερά της δημοσιότητας στην Ελλάδα) είναι ένα μάλλον ξεχασμένο φιλμ του 1990, το μοναδικό μεγάλου μήκους που γύρισε ο τσέχος Otakar Votocek (είναι και σεναριογράφος του). Η παραγωγή είναι ολλανδική. Παρά το άγνωστο όνομα του δημιουργού, διαθέτει εντυπωσιακό καστ: Πίτερ Ο'Τουλ, Μαρί Τρεντινιάν (η αδικοχαμένη κόρη του Ζαν Λουί Τρεντινιάν), Αντρέα Φερεόλ, ενώ πρωταγωνιστής είναι ένας νεότατος Κόλιν Φερθ.

Ένας φαν δολοφονεί το ίνδαλμά του, έναν διάσημο και σεξπιρικών προδιαγραφών σταρ του σινεμά και αμέσως σκοτώνεται ο ίδιος. Σύντομα βρίσκονται αμφότεροι σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο (με υπηρέτες, σερβιτόρους κλπ.) στις όχθες μια ήρεμης λίμνης. Εκεί "φιλοξενούνται" αποκλειστικά και μόνο διασημότητες κάθε είδους, ενώ η "πλέμπα" είναι αναγκασμένη να κολυμπά για πάντα στη λίμνη. Κι όμως: Κι εκεί, στο ξενοδοχείο εννοώ, υπάρχουν κανόνες και μάλιστα σκληροί...

Πολύ πρωτότυπη ιδέα ως άποψη για τη μετά θάνατον ζωή, όχι ακριβώς με όρους παραδείσου - κόλασης, αλλά μάλλον ως ένα είδος αιώνιας (;) βαρεμάρας (ή Καθαρτηρίου, θα μπορούσαμε να πούμε). Οι ρυθμοί του φιλμ είναι αργοί, πράγμα που δεν με ενόχλησε. Αντίθετα το βρήκα ταιριαστό με το κλίμα που ήθελε να πετύχει ο σκηνοθέτης: Αυτή ακριβώς τη νωχελικότητα, την απουσία ενδιαφερόντων, την έλλειψη επαφής ανάμεσα στους ενοίκους, τη βαρεμάρα που επικρατούν - παρά την πολυτέλεια και το αριστοκρατικό του πράγματος. Οι ένοικοι πασχίζουν να εξακολουθήσουν να κάνουν ό,τι έκαναν και στη ζωή (να γράφουν, να παίζουν μουσική κλπ.), αλλά, αφού βρίσκονται στο υπερπέραν δεν έχουν επαφή με τους ζωντανούς. Άρα και αριστούργημα να δημιουργήσουν, είναι καταδικασμένο να μη μαθευτεί ποτέ εκεί έξω (ή μάλλον εκεί κάτω)...

Ταυτόχρονα υπάρχει και το υπόγειο χιούμορ: Η παρουσία στο τέλος της τελικής κρίσης υπό τη μορφή... τηλεπαιχνιδιού, αλλά και η γενικότερη ειρωνική διάθεση που διαπερνά το φιλμ, προσθέτουν πόντους κατά τη γνώμη μου. Τελικά το όλο πράγμα δεν αποτελεί τόσο μια αναφορά στη μετά θάνατον ζωή, όσο έναν ευφάνταστο στοχασμό πάνω στο θέμα της διασημότητας, της φήμης και της συλλογικής μνήμης.

Δίχως να είναι αριστούργημα, το συνιστώ για την πρωτοτυπία του.