"GLASSHOUSE": ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΡΑΞΗ

 

Πρώτη ταινία (μετά από αρκετές μικρού μήκους) της Kelsey Egan το "Glasshouse" (2021) είναι μια χαμηλότονη, ψυχολογική κυρίως ταινία επιστημονικής φαντασίας.

Σε μια μετακαταστροφική κοινωνία, όπου ένας ιός έχει πλήξει τους ανθρώπους εξαφανίζοντας τη μνήμη τους και καθιστώντας τους αμνησιακούς, μια οικογένεια γυναικών κυρίως (μητέρα, 3 κόρες και ο ήδη προσβεβλημένος έφηβος γιος) ζει προφυλαγμένη και αυτάρκης σε ένα είδος θερμοκηπίου ερμητικά κλειστού (βγαίνουν έξω μόνο με μάσκες) και εμποδίζει σε οποιονδήποτε ξένο να πλησιάσει πυροβολώντας τον. Όταν ένας άντρας θα καταφέρει να επιβιώσει και να μπει στην οικογένεια, οι ισορροπίες θα ανατραπούν και οι σχέσεις όλων θα γίνουν πολυπλοκότερες...

Ενδιαφέρουσα ψυχολογική μελέτη χαρακτήρων και σχέσεων, ωραία εικόνα και φωτογραφία και σχόλιο πάνω στην οικογένεια, την όποια αναγκαιότητα των μελών της, τους συνήθεις ή μη ρόλους τους μέσα σ' αυτήν - που εδώ να εναλλάσσονται - αλλά και πάνω στη μνήμη, που τόσο εύπλαστη είναι και τόσο μπορεί (δίχως να το θέλουμε) να ξαναπλάσει το παρελθόν (συμβολικά αυτό "εικονογραφείται" με το εύρημα της αμνησίας). Τη βρήκα αρκετά πρωτότυπη, ευαίσθητη και ανοιχτή σε διαφορετικές αναγνώσεις, αλλά προσοχή: Όσοι είστε εθισμένοι σε διαρκή δράση και όλο και πιο βαρβάτα εφέ (βλέπε υπερηρωικά φιλμ) μάλλον θα πλήξετε. Εμένα πάντως μου άρεσε.