Παρασκευή, Νοεμβρίου 01, 2019

"ΠΑΡΑΣΙΤΑ": ΤΟ ΓΕΛΟΙΟ ΚΑΙ Η ΦΡΙΚΗ ΜΑΖΙ




Θεωρώ τον κορεάτη Bong Joon Ho όχι μόνο τον αγαπημένο μου σκηνοθέτη από τη μακρινή αυτή χώρα, αλλά και έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους. Τα "Παράσιτα" του 2019 επιβεβαιώνουν τη γνώμη μου αυτή.
Μια οικογένεια πάμφτωχων κορεατών, που ζουν σε υπόγειο, βλέπουν την τύχη τους να αλλάζει όταν ο γιος προσλαμβάνεται ως δάσκαλος αγγλικών σε βίλα πλούσιας οικογένειας. Σιγά - σιγά και τα υπόλοιπα μέλη της φτωχής οικογένειας θα αρχίσουν ύπουλα να παρεισφρέουν ως υπάλληλοι των πλουσίων. Αυτό όμως είναι μόνο η αρχή. Οι ανατροπές είναι τέτοιες που οτιδήποτε πω θα είναι απαράδεκτο spoiler.
Τι να πρωτοπω για ένα φιλμ που μου άρεσε τόσο; Ότι μπερδεύει και παίζει με πολλά είδη; Ξεκινά από μαύρη κωμωδία και περνά στο δράμα, στην πολιτική αλληγορία, στο αιματοβαμμένο θρίλερ... Κι όλα αυτά δίχως να κάνει πουθενά "κοιλιά" (κατά τη γνώμη μου πάντοτε). Κι όσο γι' αυτά που θέλει να πει... Η πολιτική χροιά είναι σαφής: Το χάσμα πλούσιων και φτωχών διευρύνεται διαρκώς και, φοβάμαι, είναι πλέον αγεφύρωτο. Οι δεύτεροι, όσο σκληρά κι αν συμπεριφέρονται, μοιάζουν να δικαιολογημένα να προσπαθούν να "φάνε" τους επάνω με κάθε μέσο. Ωστόσο δεν είναι όλα τόσο απλά. Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για φιλμ με "καλούς" και "κακούς", πολύ περισσότερο για "καλούς φτωχούς" και "κακούς πλούσιους". Βλέπετε, οι παρίες, προκειμένου να επιβιώσουν, δεν διστάζουν να εξοντώσουν με κάθε τρόπο ομοίους τους, δηλαδή εξ ίσου φτωχοδιάβολους. Το είδαμε και στο "Joker": Αν ξεσπάσει κάτι μεγάλο και βίαιο στο μέλλον, που μπορεί να καταλήξει σε ανατροπη μιας σάπιας κοινωνίας, δεν θα είναι οργανωμένο, δεν θα έχει καν ιδεολογία: Θα είναι κάτι ανεξέλεγκτο, τυφλό, βίαιο, όπου όλοι θα είναι εναντίον όλων κι ο καθένας για τον εαυτό του. Κι αυτό είναι το χειρότερο απ' όλα. Και δεν θα φταίνε όσοι θα εξεγερθούν...
Από την άλλη η ταινία δεν διστάζει να δείξει τους πλούσιους αρκετές φορές σχετικά συμπαθητικούς, να μας κάνει να τους λυπηθούμε για όσα, εν αγνοία τους, παθαίνουν. Είπαμε: Τα πράγματα είναι τόσο ανεξέλεγκτα και πολύπλοκα, που ακόμα και ο "έχων" μπορεί να είναι αθώος ή τουλάχιστον να αδυνατεί να συνειδητοποιήσει την κατάσταση.
Εξαιρετικό φιλμ, πολυεπίπεδο και - προειδοποιώ - απροσδόκητα και απροειδοποίητα βίαιο, παίρνει επάξια εξέχουσα θέση στα (πολύ) καλά του 2019.

Ετικέτες ,

eXTReMe Tracker