ΟΙ "ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΥΠΟΠΤΟΙ" ΚΑΙ ΟΙ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΕΣ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ

Οι "Συνήθεις Ύποπτοι" (1995), 2η ταινία του Bryan Singer (και η καλύτερή του κατά τη γνώμη μου), είναι ένα σεναριακό παζλ "για δυνατούς λύτες", και μάλιστα με πολλούς καλούς ηθοποιούς (Κέβιν Σπέισι, Γκάμπριελ Μπερν, Μπενίτσιο Ντελ Τόρο κλπ.). Νομίζω ότι η ιστορία είναι λίγο - πολύ γνωστή σε όλους.
5 ύποπτοι για μια ληστεία σε φορτηγό που μετέφερε όπλα πάνε στην Ασφάλεια για εξακρίβωση. Κανένας τους όμως δεν είναι τυχαίος, όπως συνήθως συμβαίνει σ' αυτές τις περιπτώσεις. Έχουν συγκεντρωθεί επίτηδες εκεί από κάποιον για να γνωριστουν μεταξύ τους και να οργανώσουν μια πολύ μεγάλη δουλειά. Οι ετοιμασίες ξεκινάν, ενώ από πάνω τους πλανάται το "φάντασμα" ενός μυθικού εγκληματία, που ουδείς γνωρίζει με σιγουριά το αν είναι υπαρκτό πρόσωπο ή μύθος, του εφιαλτικού Κάιζερ Σόσε. Όλα αυτά τα μαθαίνουμε από την ανάκριση του μοναδικού επιζώντος της "δουλειάς" που λέγαμε από την αστυνομία.
Με αφήγηση με συνεχή μπρος πίσω στο χρόνο, η ταινία συμπληρώνει μεθοδικά το πολύπλοκο παζλ της ιστορίας της και απαιτεί από τον θεατή ιδιαίτερη προσοχή για να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει έως το τελικό, εντελώς απροσδόκητο φινάλε που ανατρέπει τα πάντα. Στο είδος αυτό λοιπόν, των ταινιών με απροσδόκητη ανατροπή, νομίζω ότι το φιλμ είναι πραγματικά από τα καλύτερα και πιο έξυπνα. Από αυτά που σχηματίζουν το πορτρέτο ενός απόλυτα ιδιοφυούς εγκληματικού μυαλού. Και ένας ύμνος στη δυνατότητα αυτοσχεδιασμού κάποιων προικισμένων ανθρώπων...
Διάβασα κάπου - και συμφωνώ απόλυτα - ότι πρόκειται για μια από τις ταινίες που είναι ίσως ακόμα απολαυστικότερες στη δεύτερη θέαση. Ίσως μάλιστα και αυτή να είναι απαραίτητη για να ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα και να μπουν στη θέση τους όλα τα κομμάτια του παζλ. Ούτως ή άλλως πρόκειται για απολαυστικό φιλμ - και οι ηθοποιίες βοηθούν επίσης σ' αυτό - οπότε, αν είστε από τους λίγους που δεν το έχουν δει (ή δεν ξέρουν τι αποκαλύπτεται στο τέλος) συνίσταται ανεπιφύλακτα.