"ICE AGE" ΞΑΝΑ: ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟ Νο 4...

Το έχω πει με διάφορους τρόπους μέχρι τώρα: Το πολύ το "κυρ' ελέησον" το βαριέται κι παπάς! Τουτέστιν, όταν μια έστω πετυχημένη και ευχάριστη σειρά φτάνει αισίως στο νο 4, δεν έχουμε, τελικά, παρά μία από τα ίδια. Να τι συμβαίνει με το γνωστό animation "Ice Age 4: Continental Drift" (Η Εποχή των Παγετώνων 4: Ο Χορός των Ηπείρων) που έφτιαξαν το 2012 οι Steve Martino και Mike Thurmeier.
Η γνωστή παρέα των ζώων (οικογένεια μαμούθ, τίγρης, βραδύπους, σκιουράκια κλπ. κλπ.) προσπαθώντας να αποφύγει τα τρομαχτικά και καταστροφικά γεωλογικά φαινόμενα, ταξιδεύει με ένα πλοίο - παγόβουνο για ασφαλέστερες περιοχές. Το ταξίδι όμως κάθε άλλο παρά ασφαλές είναι. Η οικογένεια θα αναγκαστεί να χωριστεί και, επιπλέον, θα συναντηθούν με ένα άλλο πλοίο παγόβουνο, το οποίο - φευ - είναι πειρατικό. Α, ναι, και ο θρυλικός Σκρατ που, κυνηγώντας πάντοτε το αγαπημένο του βελανίδι, θα προκαλέσει κι άλλες κοσμογονικές αλλαγές.
Τι να σας πω; Ότι πρόκειται για καλά και έξυπνα animation; Ότι βγάζουν πολύ γέλιο και ταυτόχρονα σε κρατάνε με τις περιπέτειες των ηρώων τους και διαθέτουν - όπως πάντα - και τα κλασικά μηνύματα περί σεβασμού της διαφορετικότητας, περί του ότι τα πράγματα δεν είναι αυτά που εκ πρώτης όψεως φαίνονται κλπ. κλπ.; Ότι μερικές από τις εικόνες είναι όμορφες ή/και υποβλητικές, με τα βουνά να γκρεμίζονται και τις ηπείρους να γεννιούνται; Όλα αυτά - και άλλα - συμβαίνουν εδώ. Το κακό είναι ότι, όπως είναι φυσικό, ο πρώτος ενθουσιασμός έχει πλέον εξαφανιστεί και ό,τι βλέπουμε - ακόμα και καλό - κάπου το έχουμε ξαναδεί.
Καλά πέρασα λοιπόν και τα παιδιά θα περάσουν ακόμα καλύτερα. Αλλά η κατά βάθος βαρεμάρα παραμένει. Για πόσο ακόμα θα κρατήσει το σινε-σίριαλ; Δεν ξέρω αν έχετε αντιληφτεί το πόσο, μα πόσο λείπει η πρωτοτυπία στην εποχή μας...