Σάββατο, Νοεμβρίου 10, 2018

ΑΓΑΠΩΝΤΑΣ ΤΟ "ΚΤΗΝΟΣ"

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Michael Pearce "Κτήνος" (Beast) του 2017 υπόσχεται πολλά για τη συνέχεια του σκηνοθέτη αυτού. Είδομεν.
Σε μια απομονωμένη, κλειστή κοινότητα σε βρετανικό νησί μια νεαρή κοπέλα (που θεωρείται ότι έχει παραβατική συμπεριφορά) ασφυκτιά κάτω από το άγρυπνο μάτι της καταπιεστικής μητέρας της - αλλά και της μικρής, συντηρητικής κοινωνίας γενικότερα. Θα ερωτευτεί παράφορα έναν μυστηριώδη ξένο που φτάνει εκεί. Όταν όμως μια σειρά από φριχτά εγκλήματα ταράζουν τη μικρή κοινωνία, οι υποψίες πέφτουν στον ξένο. Η κοπέλα αρχικά τον υπερασπίζεται, σιγά σιγά όμως αρχίζει να αμφιβάλλει για την αθωότητά του.
Το φιλμ δεν είναι ακριβώς θρίλερ, αν και έχει στοιχεία, είναι περισσότερο ψυχολογικό - δραματικό. Εξαιρετικά καλογυρισμένο, με την πολύ καλή πρωταγωνίστρια Τζέσι Μπάκλει να "το παίρνει πάνω της", θέτει σειρά προβλημάτων δίχως να απαντά καθαρά. Αφήνει τον θεατή να κρίνει: Τι γίνεται όταν το ένστικτο (ο παράφορος έρωτας) συγκρούεται με τη λογική (η γνώση ότι ο αγαπημένος μπορεί να είναι το κακό, το κτήνος); Η ερωτική ιστορία συνυπάρχει με την αγωνία, τα ερωτήματα περί καλού και κακού πληθαίνουν, ενώ η καταπιεστική κοινωνία σκιαγραφείται έντονα (οικογενειακή καταπίεση, ξενοφοβία, υπερβάλλων καθωσπρεπισμός κλπ.) Η επανάσταση και η έκρηξη είναι αναμενόμενες, τι θα συμβεί όμως όταν συναντηθεί με ένα άλλου είδους κακό, διαφορετικό απ' αυτό που κρύβει η ήσυχη και επιφανειακά ειδυλλιακή, πλην όμως ασφυκτική κοινότητα;
Πολύ ενδιαφέρουσα ταινία, και μάλιστα πρωτοεμφανιζόμενου. Αναμένουμε συνέχεια.

Ετικέτες ,

2 Comments:

Blogger argiris-cinefil said...

Μακάρι να βλέπαμε πιο συχνά τέτοια ψυχολογικά δράματα/θρίλερ. Ξεκάθαρα ο σκηνοθέτης έχει κάνει πολύ καλή δουλειά στην σκηνοθεσία καθώς καθοδηγεί μαεστρικά την πλοκή και ιδιαίτερα στις σκηνές σφήνες όπου τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου/ψευδαισθήσεων μπερδεύονται. Έχουμε δει πολλές ταινίες που ασχολούνται με το παιχνίδι των αμφιβολιών όπου όμως προδίδονται τις περισσότερες φορές από τα φτηνιάρικα σενάριά τους και τις αναληθοφανείς ανατροπές τους. Ωστόσο εδώ συνδυάζει ουσία και βάθος, με την σκιαγράφηση της ψυχοσύνθεσης χαρακτήρων των δυο πρωταγωνιστών (ειδικά της κοπέλας) και με τα θεματάκια που σχετίζονται με διάφορες μορφές καταπίεσης (οικογενειακής, κοινωνικής). Και το κερασάκι στην τούρτα ήταν, για μένα, η πειστικότατη ανατροπή στο τέλος -- SPOILER – όπου η κοπέλα τον καταφέρνει να του πει την αλήθεια πείθοντάς τον ότι και αυτή είναι, πάνω κάτω, σαν κι αυτόν (εξαιτίας του μαχαιρώματος μιας πρώην συμμαθήτριά της) – ΤΕΛΟΣ SPOILER –. Πραγματικά εκεί ανατρίχιασα.

Όπως κατάλαβες ενθουσιάστηκα.

4/5: Πολύ καλή

Νοεμβρίου 10, 2018 1:18 μ.μ.  
Blogger vandimir said...

Πολύ σωστές οι παρατηρήσεις σου.

Νοεμβρίου 10, 2018 7:53 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

eXTReMe Tracker