"HALOWEEN"... 40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Το "Haloween" (Η νύχτα με τις μάσκες) του 1978 του Τζον Κάρπεντερ αποτελεί βεβαίως σταθμό στην ιστορία του σινεμά τρόμου. Τα διάφορα σίκουελ ατύχησαν εντελώς, με αποτέλεσμα όσοι δεν πολυξέρουν την κινηματογραφική ιστορία να  ταυτίζουν σχεδόν τη σειρά με τις διάφορες "Παρασκευές και 13" και άλλες τέτοιες αθλιότητες. Ακριβώς 40 χρόνια μετά, το 2018, ο απρόβλεπτος David Gordon Green (από ανεξάρτητος μέχρις ό,τι θέλετε) γυρίζει το (αντιφατικό ως όρος βεβαίως) "αυθεντικό σίκουελ" με τον ίδιο τίτλο, με την Τζέιμι Λι Κέρτις και πάλι - γιαγιά πλέον - στο βασικό ρόλο.
Ο εφιαλτικός Μάικλ Μάγιερς, ο σίριαλ κίλερ του πρώτου και καλύτερου φιλμ, βρισκόταν αυτά τα 40 χρόνια κλεισμένος σε ψυχιατρείο. Ανήμερα του Χάλογουιν όμως δραπετεύει και, φυσικά, σκορπά και πάλι τον τρόμο και τον θάνατο. Ωστόσο η Τζέιμι, ως άλλη Σάρα Κόνορ, προετοιμαζόταν όλα αυτά τα χρόνια γι' αυτό ακριβώς το ενδεχόμενο, και είχε προετοιμάσει και την κόρη της - όχι όμως και την έφηβη εγγονή της...
Το φιλμ είναι σίγουρα καλογυρισμένο. Καταφέρνει να δημιουργήσει αγωνία και κάποιες ανατριχίλες. Το εμφανές σπλάτερ αποφεύγεται, διαδραματίζεται συνήθως εκτός πλάνου (εμείς βλέπουμε τα αποτελέσματα). Επίσης σημαντικό είναι νομίζω το έντονα συμβολικό - και ευπρόσδεκτο - φεμινιστικότατο φινάλε. Ωστόσο όλα τα άλλα είναι νομίζω επαναλήψεις της πρώτης ταινίας. Από την ιστορία (οι συνεχείς φόνοι και η αγωνία του θεατή για το ποιοι θα πεθάνουν και ποιοι θα επιβιώσουν), από τον "απέθαντο" φριχτό ήρωα (με την ίδια φυσικά μάσκα), από το ίδιου τύπου σασπένς, έως τα νοήματα (η ενσάρκωση του απόλυτου και απρόσωπου Κακού στο πρόσωπο του Μάγιερς, η ανατροπή κάθε ειδυλλιακής οπτικής της αμερικάνικης μέσης καθημερινότητας  κλπ.) Δεν ξέρω γιατί τόσοι κριτικοί έγραψαν τόσο καλά λόγια.
Προσοχή: Δεν το θεωρώ κακή ταινία. Απλώς το βρίσκω μια καλή επανάληψη (του καλού πρώτου, όχι των ηλίθιων σίκουελς). Αν αρκείστε σε καλές επαναλήψεις...