"CLIMAX": Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΕΝΟΣ BAD TRIP

Ο Gaspar Noe, όπως ο φον Τρίερ ή ο Αρονόφσκι, είναι νομίζω αυτό που θα αποκαλούσαμε (και αποκαλούνται συχνά) "κνηματογραφικοί προβοκάτορες". Εξαιρεικοί σκηνοθέτες αναμφισβήτητα, βασικό στόχο έχουν να προκαλέσουν ή/και να ενοχλήσουν τον θεατή, φτάνοντας συχνά στα άκρα. Όχι με τον τρόπο που θα το έκανε μια "άρρωστη" ταινία τρόμου ή σπάτερ - εκεί ενυπάρχει πάντα και ένα υπόγειο χιούμορ - αλλά με "σοβαρότερους" τρόπους ή θίγοντας "σοβαρότερα" θεματα. Το "Climax" του 2018 δεν αποτελεί εξαίρεση.
 Μια ομάδα χορού αποτελούμενη από ετερόκλητα άτομα απομονώνεται σε μια τεράστια, δαιδαλώδη  αποθήκη (ή κάτι τέτοιο) για να κάνει την τελική πρόβα για μια χορογραφία. Μετά το τέλος της πρόβας ακολουθεί πάρτι για χαλάρωση. Ωστόσο κάποιος ρίχνει LSD στη σαγκρία με αποτελέσματα... που είναι αδύνατο να περιγραφούν, καθώς παρακολουθούμε ένα εφιαλτικό bad trip.
Είπαμε: ΟΙ σκηνοθετικές ικανότητες του Νοέ είναι αναμφισβήτητες. Τα μακρά μονοπλάνα, η εξαιρετική πραγματικά χορογραφία της ομάδας (πριν τριπάρει) σε κλασικό ντίσκο κομμάτι, ο τρόπος κινηματογράφησης, είναι όλα, αν μη τι άλλο, από καθηλωτικά έως απόλυτα αποτελεσματικά. Ένα ξέφρενο πάρτι, που αρχικά υπόσχεται ιδιαίτερες ερωτικές καταστάσεις, μετατρέπεται βαθμιαία, με ευφάνταστο τρόπο, σε έναν αληθινά δυσβάσταχτο εφιάλτη, που πραγματικά ταρακουνά τον θεατή. Αποτύπωση ανεξέλεγκτων συμπεριφορών; Καταγραφή της απόλυτης κυριαρχίας του ενστίκτου πάνω σε κάθε λογική (ή ηθική); Απλή κατάδειξη του πού μπορεί να οδηγήσει η κατανάλωση ουσιών; (διότι ακόμα και ηθικοπλαστικά θα μπορούσε να εκλάβει κανείς το τυχόν "μήνυμα"). Δεν ξέρω. Ίσως πάνω απ' όλα κυριαρχεί η επιθυμία του σκηνοθέτη να σοκάρει πάσει θυσία.
Απολαύστε το ή μισείστε το. Θα καταλάβω απόλυτα και τις δύο ακραίες αντιδράσεις. Εμένα μου φαίνεται ότι μοναδικός στόχος είναι η πρόκληση. Πάντως πρόκειται για την εφιαλτικότερη απεικόνιση κακού τριπαρισματος που έχω δει ποτέ στην οθόνη...