Παρασκευή, Ιουνίου 03, 2016

ΔΡΑΠΕΤΕΥΟΝΤΑΣ (ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ) ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ


Το έχουμε, νομίζω, ξαναπεί: Ο John Carpenter είναι ένας από τους πλέον παρακμασμένους σκηνοθέτες της ιστορίας του σινεμά. Μετά τη λαμπρή καριέρα των 70ς και 80ς οι ταινίες του (με ελάχιστες εξαιρέσεις) δεν βλέπονται. Από την κατάρα αυτή δεν θα μπορούσε να γλυτώσει η έμπνευση που είχε το 1996 να γυρίσει ένα σίκουελ της κλασικής και απολαυστικής "Απόδρασης από τη Νέα Υόρκη" με τίτλο (τι πρωτότυπο) "Απόδραση από το Λος Άντζελες".
Φυσικά ο ήρωας του πρώτου φιλμ, ο "Σνέικ" Πλίσεν επανέρχεται. Δριμύτερος; Δεν ξέρω. Δριμύτερος αν μ' αυτό εννοείτε πιο απέθαντος από ποτέ, σχεδόν άφθαρτος στην ουσία, με πιο πολύ ξύλο και πιστολίδια και ικανότητες στα πάντα (από σερφ έως... μπάσκετ). Και, φυσικά, η ιστορία είναι μια παραλλαγή της πρώτης. Το Λος Άντζελες έχει χωριστεί από τη ξηρά από μεγάλο σεισμό και, βεβαίως, αποτελεί φυλακή όχι μόνο εγκληματιών, αλλά και κάθε διαφωνούντα σε μια φασιστική Αμερική με ισόβιο θρησκόληπτο πρόεδρο, όπου απαγορεύονται σχεδόν τα πάντα. Εκεί καταφεύγει η εξκεγερμένη κόρη του προέδρου, κλέβοντας και ένα πολύτιμο κουτί υψηλής τεχνολογίας, το οποίο, αν στοχεύσει σε δορυφόρους, μπορεί να τερματίσει τον ανθρώπινο πολιτισμό. Κυρίαρχος στο "νέο" L.A. είναι ένας επαναστάτης με εμφάνιση... Τσε Γκεβάρα, ο οποίος, σε συνεργασία με χώρες του Τρίτου Κόσμου, ετοιμάζεται να επιτεθεί στην περιοχή. Φυσικά για μια ακόμα φορά ο ήρωάς μας αναγκάζεται να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Η ταινία ίσως σκόπευε να γίνει καλτ. Η γνώμη μου είναι ότι απλώς... δεν βλέπεται. Η δράση είναι απόλυτα προσχηματική, οι περισσότερες ιδέες ξαναχρησιμοποιημένες, ο "Σνέικ" ό,τι και να του κάνουν, σε όσες δοκιμασίες κι αν υποβληθεί, δεν παθαίνει τίποτα... κι όλα αυτά σε βαθμό κακουργήματος. Η διαρκής δράση δεν ήταν ικανή να μειώσει τη βαρεμάρα μου. Πολιτικά ο Κάρπεντερ είναι μεν χαρακτηριστικά φιλελεύθερος, με την καλή έννοια του όρου, στηλιτεύοντας άγρια τον καλπάζοντα αμερικάνικο νεοσυντηρητισμό και προβλέποντας την καταστροφική διακυβέρνηση Μπους, από την άλλη όμως ο επαναστάτης και, όπως είπαμε, ίδιος με τον Τσε, είναι εξαιρετικά κακός και μοχθηρός, εγκαθιδρύοντας μια κυριολεκτικά αυτοκρατορία τρόμου. Τι να πει κανείς...
Κρίμα στην πληθώρα εξαίρετων και καλτ ηθοποιών (είπαμε, αυτός μάλλον ήταν ο στόχος). Σημειώστε λοιπόν: Εκτός του αναπόφευκτου Κερτ Ράσελ εμφανίζονται οι Πίτερ Φόντα, Παμ Γκρίερ, Στιβ Μπουσέμι, Κλιφ Ρόμπερτσον, Βαλέρια Γκολίνο, Στέισι Κιτς, ακόμα και ο συστηματικός b-μουβάς Μπρους Κάμπελ. Κρίμα...

Ετικέτες ,

eXTReMe Tracker