ΤΟ "ΒΟΥΒΟ" ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ ΩΣ ΑΛΛΗ "ΒΑΒΥΛΩΝΑ".

 

Ο Damien Chazelle, του οποίου κάθε φιλμ αποτελεί πλέον γεγονός, αποφασίζει το 2022 να στρέψει το φακό του στο εκθαμβωτικό και οργιαστικό Χόλιγουντ της βουβής δεκαετίας του 20 κι αυτής του 30 που ακολούθησε... με κάποια προβλήματα πλέον. Το "Babylon" είναι ένα πλούσιο και θεαματικό φιλμ που καταγράφει όλα αυτά, αλλά και μιλά, τελικά, για μια ακόμα περίπτωση ανόδου και πτώσης, δόξας και λησμονιάς, αυτή τη φορά στον αδηφάγο χώρο του θεάματος. Η διαρκώς ανερχόμενη Μάργκοτ Ρόμπι και ο Μπραντ Πιτ πρωταγωνιστούν μεταξύ άλλων.

Στα 20ς το Χόλιγουντ ακμάζει, οι σταρς διαδέχονται ταχύτατα ο ένας τον άλλον, τα εκατομμύρια ρέουν, η τζαζ είναι πιο μεθυστική από ποτέ και η υπερβολή έχει χτυπήσει κόκκινο: Πάρτι ατελείωτων οργίων, άφθονα ναρκωτικά και αλκοόλ και κάθε λογής ακρότητα βρίσκονται σε ημερήσια διάταξη από τους προνομιούχους που σχετίζονται με οποιονδήποτε τρόπο με την απαστράπτουσα βιομηχανία του θεάματος. Το φιλμ παρακολουθεί τις ιστορίες τριών ανθρώπων μέσα σ' αυτή τη Βαβυλώνα: Μιας όμορφης, σέξι και αδίστακτης κοπέλας που φτάνει εκεί αποφασισμένη να κατακτήσει τη δόξα με κάθε τρόπο, ενός μεξικανού που μπαίνει στα στούντιο αρχικά ως "παιδί για όλες τις δουλειές" και ενός σούπερ σταρ ηθοποιού που έχει βαρεθεί τα πάντα και χρειάζεται κάτι διαφορετικό.

Το φιλμ είναι θεαματικό, η μουσική της εποχής (τζαζ ως επί το πλείστον) μεθυστική, όπως προείπαμε, τα όργια είναι μεγαλοπρεπή και παρακμιακά και η ηδονιστική και υπερβολική σε όλα ατμόσφαιρα αυτού του ανέμελου (;;;) μικρόκοσμου δίνεται με τρόπο ανάγλυφο. Ωστόσο υπάρχει βεβαίως και η άλλη πλευρά, η κρυμμένη όψη. Η βρωμιά, το ξεζούμισμα των σταρ και μετά το πέταμά τους στο καλάθι των αχρήστων, η εγκληματικότητα και η νοσηρότητα (βιασμοί, τόννοι ναρκωτικών κλπ.) και το βρώμικο χρήμα των γκάγκστερ της εποχής που έχει εμπλακεί στο όλο πράγμα, ο κυνισμός, για να αναφέρουμε μόνο μερικά... Κι έπειτα ήρθε η μεγάλη "καταστροφή" για πολλούς πρωταγωνιστές (όχι όμως και για την κινηματογραφική βιομηχανία - γι' αυτήν το αντίθετο μάλιστα): Ο ήχος. Αμέσως - αμέσως πολλοί μεγάλοι σταρ, άντρες και γυναίκες, εξαφανίστηκαν από τη μία μέρα στην άλλη διότι, απλούστατα, δεν μπορούσαν να μιλήσουν σωστά. 

Στην ουσία πρόκειται για πικρό φιλμ που μιλά, όπως είπαμε, για άνοδο και πτώση, αμφότερα με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, για τη σύντομη σαν πυροτέχνημα λάμψη των αστέρων, για τη μοναξιά και την απελπισία που ακολουθούν, για τα βρώμικα θεμέλια της τέχνης που αγαπάμε... Τα καταφέρνει μια χαρά, αν εξαιρέσει κανείς τη μεγάλη διάρκεια (έχουν λυσσάξει όλοι τελευταία με κοντά 3ωρες ταινίες) και το κάπως ασύνδετο σενάριο. Η νοσηρή ιστορία με τον ψυχοπαθή γκάγκστερ, ας πούμε, μοιάζει σα να έχει βγει από άλλο φιλμ...