Ο ΜΕΧΡΙΣ ΕΣΧΑΤΩΝ ΗΡΩΙΣΜΟΣ ΤΟΥ "BRAVEHEART"

Ως γνωστόν ο Mel Gibson γυρίζει κατά καιρούς ταινίες ως σκηνοθέτης. Η γνωστότερη απ' αυτές παραμένει η δεύτερή του, το "Braveheart" του 1995. Μια απόλυτα επική και ηρωική ταινία, απ' αυτές που δεν συνηθιζει να γυρίζει πια το Χόλιγουντ.
Στη μεσαιωνική Βρετανία ο σκληρός και ύπουλος άγγλος βασιλιάς Εδουάρδος ο 1ος θέλει για τον εαυτό του και το στέμμα της Σκωτίας, η οποία βασανίζεται από τους καταπιεστικούς άγγλους στρατιώτες. Όταν η (κρυφή) σύζυγος του σκωτσέζου αγρότη Ουίλιαμ Ουάλας εκτελείται απ' αυτούς, εκείνος ξεκινά επανάσταση ενάντια στον βασιλιά και στην αγγλική κατοχή της χώρας του. Εκτός από τους άγγλους όμως έχει να αντιμετωπίσει και τους σκωτσέζους ευγενείς, οι οποίοι δεν θέλουν να χάσουν τα προνόμιά τους από μια πιθανή "τιμωρία" της Σκωτίας.
Κατ' αρχήν η ταινία είναι θεαματική, μεγαλεπήβολη και, όπως είπαμε, επική. Επανάσταση, ηρωισμός που περισσεύει, άγριες και αιματηρότατες μάχες, στρατηγικές τακτικές, ίντριγγες, επιβλητικά σκοτσέζικα τοπία (τα περίφημα Highlands), βάρβαρες εκτελέσεις και φόνοι, συνθέτουν ένα "μεγάλων διαστασεων" ιστορικό φιλμ, που γνώρισε επιτυχία στην εποχή του. Εκτός από καλογυρισμένο, θεωρώ στα συν και την κατάδειξη της στάσης των ευγενών, οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν και πολλά από ελευθερία και πατρίδα προκειμένου να κρατήσουν τα κεκτημένα, την περιγραφή της άθλιας από πλευράς υλικών συνθηκών ζωής των χωρικών, αλλά και την αποφυγή εύκολου happy end. Αυτά λοιπόν ειναι τα θετικά, καθώς θα παρακολουθήσετε μια χορταστική τρίωρη ταινία και θα ταυτιστείτε, πιθανόν, με τους ηρωικούς σκωτσέζους που παλεύουν για την ελευθερία τους. Διότι πολύ σύντομα το προσωπικό μίσος του Ουάλας και ο πόθος του για εκδίκηση μετατρέπονται σε πολύ ευγενέστερα συναισθήματα και σε διακαή πόθο για την ελευθερία της χώρας του και το τέλος της βάρβαρης καταπίεσης.
Από εκεί και πέρα... αν το εξετάσουμε λίγο προσεχτικότερα, ε... μιλάμε για πάρα πολύ ηρωισμό, σχεδόν μη ανθρώπινο. Η ταινία κάνει απόλυτο διαχωρισμό ανάμεσα σε καλούς και κακούς, μαύρο - άσπρο θα λέγαμε, οι ήρωες (κυριολεκτικά) αψηφούν τον θάνατο, τα βασανιστήρια και τις κάθε λογής κακουχίες, όλοι παλεύουν για την ελευθερία και μόνο (δεν νομίζω ότι η έννοια της ελευθερίας θα μπορούσε να εμπνεύσει τόσο θάρρος και αυταπάρνηση αυτή την εποχή των φεουδαρχών και της πλειοψηφίας των σχεδόν-δούλων χωρικών. Η ελευθερία και η θυσία γι' αυτήν είναι μια μάλλον μεταγενέστερη έννοια).
Τέλος πάντων, αν δεν βαριέστε τον υπερβολικό ηρωισμό και τις απόλυτες και σαφείς αντιθέσεις, το φιλμ είναι σίγουρα χορταστικό. Για τους φαν των ιστορικών επών κυρίως.