ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΟΝΤΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΙΚΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΜΕ ΤΟ "PLAN 9 FROM OUTER SPACE"

Ήρθε, νομίζω, καιρός να μιλήσουμε για το φιλμ που θεωρείται "το χειρότερο όλων των εποχών" σε πολλές σχετικές λίστες, το θρυλικό πλέον "Plan 9 from Outer Space" του 1959 του εξ ίσου θρυλικού Ed Wood (1924-1978). Θα αποφύγω τον πειρασμό να γράψω για την ζωή και την απίστευτη προσωπικότητα του σκηνοθέτη. Θα σας παραπέμψω στο εξαιρετικό "Ed Wood" του Τιμ Μπάρτον για να μάθετε γι' αυτόν και τα "επιτεύγματά" του. Εδώ θα ασχοληθούμε μόνο με την ταινία.
Θα προσπαθήσω να πω δυο λόγια για την υπόθεση (:). Εξωγήινοι πετούν με ιπτάμενους δίσκους πάνω από τις πόλεις της γης και ένας απ' αυτούς προσγειώνεται σε ένα δάσος. Για να προειδοποιήσουν ή/και να τρομοκρατήσουν τους γήινους ώστε να μην φτιάξουν ένα υπερόπλο, το οποίο μπορεί να καταστρέψει το σύμπαν, τι κάνουν; Ζωντανεύουν μερικούς νεκρούς κάνοντάς τους κάτι μεταξύ ζόμπι και βαμπίρ. Συμβαίνουν ανεκδιήγητα γεγονότα, γήινοι, εξωγήινοι και ζόμπι συνωστίζονται σε μια μάλλον περιορισμένη περιοχή (βλέπετε, το σπίτι του πρωταγωνιστή πιλότου και της γυναίκας του, το δάσος όπου προσγειώνεται ο δίσκος και το νεκροταφείο είναι περίπου δίπλα) και τελικά η γη θα θριαμβεύσει. Γιατί άραγε; Για να φτιάξει τελικά το υπερόπλο; Εδώ ανακύπτει και το ερώτημα του αν τελικά οι εξωγήινοι είναι καλοί ή κακοί, αφού ο λόγος που έρχονται είναι απόλυτα θετικός. Γιατί λοιπόν στο φιλμ αντιμετωπίζονται συνεχώς ως κακοί;
Σεναριακά πρόκειται κυριολεκτικά για "τρικυμία εν κρανίω". Ουδείς βγάζει άκρη για τι και το γιατί συμβαίνουν όσα συμβαίνουν, για το αν οι εξωγήινοι θέλουν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους ή να κρυφτούν (κατά καιρούς αναφέρονται και τα δύο), πώς θα επιτύχουν τους στόχους τους ζωντανεύοντας 3-4 νεκρούς και για πολλά πολλά άλλα. Όντως δεν έχω ξαναδεί τόσο ασυνάρτητο σενάριο. Όσο για την σκηνοθεσία... Εδώ είναι που θα προκύψουν τα πραγματικά γέλια. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τους ιπτάμενους δίσκους που πετάν ατσούμπαλα (τους κινούσαν με σπάγκους) σαν φλιτζάνια καφέ (αλλά κάπου ένας πιλότος τους περιγράφει σε... σχήμα πούρου), τις ξεκαρδιστικές ηθοποιίες των πάντων, τον πίνακα πάνω από το κρεβάτι του ζεύγους που... αλλάζει από πλάνο σε πλάνο λόγω κακού (ανύπαρκτου μάλλον) σκριπτ, την αψυχολόγητη, όλως αιφνίδια και άνευ οποιουδήποτε λόγου αντιφεμινιστική υστερία του πολιτισμένου και με υψηλότατη τεχνολογία εξωγήινου, την απίστευτη ιστορία με τον παρακμασμένο τότε Μπέλα Λουγκόζι, ο οποίος πρόλαβε να γυρίσει ελάχιστες μόνο σκηνές, μετά πέθανε, αλλά ο απτόητος Wood χρησιμοποίησε είτε τις ίδιες λήψεις, που βλέπουμε άνευ λόγου κάμποσες φορές, είτε άλλον ηθοποιό, που περιφέρεται με επίσης άνευ λόγου καλυμμένο πρόσωπο (εμείς βεβαίως ξέρουμε τον λόγο)... Για να θυμηθώ μόνο μερικά.
Η χειρότερη ταινία όλων των εποχών; Δεν ξέρω. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ένα και μόνο χειρότερο ή καλύτερο από οτιδήποτε (όχι μόνο φιλμ). Αναμφισβήτητα πάντως μία από τις χειρότερες. Βλέποντάς την, μπορεί και να βαρεθείτε και να την "τρέξετε" σε κάμποσα σημεία. Αν όμως έχετε την υπομονή να τη δείτε κανονικά, σας υπόσχομαι ότι θα ξεκαρδιστείτε στα γέλια σε πάμπολλα σημεία (δίχως φυσικά αυτό να αποτελεί ηθελημένο στόχο του καημένου του Γουντ. Αυτός πίστευε ότι γύριζε κανονική ταινία, και μάλιστα καλή). Ειδικά για σινεφίλ, που θα προσέξουν απίστευτες λεπτομέρειες που συγκλίνουν στην ολοκλήρωση της εικόνας του πόσο κακός σκηνοθέτης υπήρξε (στην πραγματικότητα δεν είχε ιδέα από γύρισμα και τα έκανε και όλα μόνος του, ήταν παραγωγός και σεναριογράφος), συνίσταται ανεπιφύλακτα. Για "διεστραμμένους" εννοείται λόγους που σχετίζονται περισσότερο με την πλάκα...