Ο ΑΡΙΘΜΟΣ 9 ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟ "ΤΗΕ NINES"

Ο John August είναι σεναριογράφος, γνωστός μάλιστα για τις συνεργασίες του με τον Tim Burton (Big Fish, Frankenwinnie, Corpse Βride κ.ά.). Το 2007 γυρίζει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σαν σκηνοθέτης, το "The Nines" ("Η Δύναμη του Εννιά" στην Ελλάδα), με τον ανερχόμενο μετέπειτα "Dead Pool" Ryan Reynolds. Προκύπτει λοιπόν μια ασυνήθιστη ταινία φαντασίας, δίχως εφέ και οπτικούς εντυπωσιασμούς, που κυρίως βασίζεται στη σεναριακή ιδέα.
Ο ήρωας είναι ένας γνωστός κια δημοφιλής πρωταγωνιστής τηλεοπτικής σειράς. Όταν χωρίζει με την κοπέλα του, όχι μόνο καίει τα πράγματά της, αλλά μεθά, καταναλώνει κρακ και - αναμενόμενο - τρακάρει με το αυτοκίνητό του. Συλλαμβάνεται και κλείνεται στο διαθέσιμο πολυτελές σπίτι ενός συγγραφέα (ο οποίος προς το παρόν λείπει) σε κατ' οίκον περιορισμό. Μια εύθυμη "δεσμοφύλακας" τον επιτηρεί τακτικά, ενώ μια γοητευτική γειτόνισα μοιάζει "διαθέσιμη". Ωστόσο μικρά, παράξενα συμβάντα αρχίζουν να συμβαίνουν. Θόρυβοι, κάποιο άλλο άτομο (;) στο σπίτι, η συνεχής παρουσία του αριθμού 9...  Και ξαφνικά η αφήγηση περνά στην ιστορία ενός άλλου ανθρώπου, ενός τηλεοπτικού παραγωγού γεμάτου άγχος με τη δουλειά του. Εμείς παρακολουθούμε τις σχέσεις του με την καλύτερη φίλη του και μια δυναμική εργαζόμενη στο κανάλι. Οι τρεις βασικοί ηθοποιοί στην ιστορία αυτή είναι οι ίδιοι με την προηγούμενη, αυτή του ηθοποιού. Τι ακριβώς συμβαίνει και τι σχέση έχουν οι ζωές αυτών - και άλλων - ανθρώπων;
Ταινία μυστηρίου, δίχως καθόλου εφέ όπως είπαμε, διαθέτει μια αρκετά πρωτότυπη σεναριακή ιδέα και αναπτύsσεται με παράξενο, μάλλον κάπως μπερδεμένο τρόπο γύρω από αυτήν. Ο θεατής καλείται να κατανοήσει τι κοινό (εκτός από τους πρωταγωνιστές) έχουν τρεις άσχετες μεταξύ τους ιστορίες, γιατί δείχνονται αυτές - και γιατί πρόσωπα, πράγματα ή καταστάσεις μοιάζουν να "περνάνε" από τη μία στην άλλη. Ταυτόχρονα η ταινία μιλά για τις υπαρξιακές ανησυχίες των ηρώων - και των ανθρώπων γενικά. Ο August πιθανόν να ακολουθεί (ή να θέλει να ακολουθήσει) ένα ύφος παρόμοιο μ' αυτό του Charlie Kaufman, που βασίζεται στο παράξενο και την πρωτοτυπία. Αν και καμιά φορά η εμμονική αναζήτηση της "πρωτοτυπίας για την πρωτοτυπία" μπορεί να οδηγήσει σε όχι και τόσο "στρωτά"  αποτελέσματα.
Βρήκα λοιπόν αρκετά πρωτότυπη την ταινία αυτή (της οποίας την ύπαρξη αγνοούσα), δίχως όμως να ενθουσιαστώ κιόλας. Ίσως το τέλος (οτιδήποτε σας πω θα απορτελεί spoiler) να είναι κάπως τραβηγμένο, προσπαθεί όμως να προβληματίσει και να μιλήσει φιλοσοφικά για την ανθρώπινη ύπαρξη και το ανθρώπινο μυαλό. Δίχως λοιπόν να τη θεωρώ προσωπικά κάτι παραπάνω από σχετικά ενδιαφέρουσα, θα παρακολουθήσω τις επόμενες προσπάθειες του August (αν υπάρξουν, γιατί το σενάριο είναι αυτό που κυρίως τον απασχολεί).