O DON JON ΚΑΙ Η ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ

O Joseph Gordon-Levitt είναι γνωστός νέος ηθοποιός. Το 2013 όμως περνά πίσω από την κάμερα γυρίζοντας το «Don Jon”, λογοπαίγνιο βεβαίως με το «Δον Ζουάν» (το οποίο είναι και ο ελληνικός τίτλος του φιλμ).

Πρόκειται για μια αισθηματική κομεντί… με αρκετές ιδιαιτερότητες όμως. Ο ήρωας, που ερμηνεύεται από τον ίδιο τον σκηνοθέτη, είναι πιτσιρικάς, ανώριμος, όχι ιδιαίτερα διανοούμενος… αυτό που λέμε ένα «λαϊκό παιδί». Πηγαίνει σε νυχτερινή τεχνική σχολή, αλλά το πάθος του είναι άλλο: Οι γυναίκες. Είναι άσσος στο να δημιουργεί σχέσεις της μιας νύχτας (άντε της μιας βδομάδας), ψαρεύοντας κοπέλες από τα κλαμπ. Και τα καταφέρνει μια χαρά. Έχει και δύο κολλητούς παρομοίων επιδόσεων, και το θέμα συζήτησής τους βέβαια είναι μόνο αυτό. Ναι, αλλά το αληθινό πάθος του, παρά τα φαινόμενα, δεν είναι ακριβώς οι γυναίκες – ή, τέλος πάντων, οι αληθινές γυναίκες. Είναι το ιντερνετικό πορνό! Αυνανίζεται πολλές φορές κάθε μέρα, κι αυτό ανεξάρτητα με το αν κάνει αληθινό έρωτα (την ίδια μέρα) ή όχι. Φτάνει μάλιστα σε σημείο να ανοίγει κρυφά το κομπιούτερ του ψάχνοντας για τσόντες μόλις αποκοιμηθεί η περιστασιακή σύντροφός του, με την οποία μόλις το έκανε! Μέχρι που γνωρίζει τη σούπερ γκόμενα Σκάρλετ Γιόχανσον και για πρώτη φορά στη ζωή του ερωτεύεται. Και πάλι όμως τα πράγματα δεν θα εξελιχτούν όπως τα περιμένετε.

Η ταινία διαθέτει αρκετή σεναριακή πρωτοτυπία για κομεντί. Για πρώτη φορά είδα μια μελέτη – ανάλαφρη έστω – για τον εθισμό στο πορνό. Και για πρώτη φορά άκουσα και μια ανάλυση (δια στόματος του ήρωα) για την ανωτερότητα του πορνό σε σχέση με το αληθινό σεξ. Σημειωτέον μάλιστα ότι οίδιος δεν έχει κανένα πρόβλημα να μιλά για το αληθινό του πάθος με τους φίλους του. Το πράγμα λοιπόν έχει αρκετό ενδιαφέρον, όταν μάλιστα σκεφτεί κανείς ότι η σχέση με την φοβερή Σκάρλετ δεν εξελίσσεται καθόλου όπως φαντάζεστε και υπάρχει και εκεί ανατροπή. Ωστόσο, παρά την πρωτοτυπία της, η ταινία δεν μου άρεσε και τόσο. Βλέπετε, παρά τα όσα σας είπα, βρήκα τελικά την κατάληξη κάπως «ξενέρωτη», αναμενόμενη. Μα καλά, θα μου πείτε, μόλις τώρα δεν σας μίλησα για την πρωτοτυπία της; Είναι παράξενο, αλλά η αναμενόμενη κατάληξη, η κοινοτοπία, εντοπίζεται στο ηθικό επίπεδο, όχι στο σεναριακό. Τελικά φεύγοντας είπα: «ΟΚ, για μία ακόμα φορά όλα πήγαν μια χαρά». Έστω και με όχι αναμενόμενο τρόπο. Κοινώς η ιδέα υπάρχει, αλλά ο Gordon-Levitt δεν την οδήγησε σε άκρα ή σε πραγματικά ανατρεπτικές λύσεις. Κατά βάθος λοιπον βρήκα το φιλμ συντηρητικό. Αν μάλιστα σκεφτεί κανείς ότι δεν απογειώνεται – κατά τη γνώμη μου – ούτε σε χιουμοριστικό επίπεδο… Χμμμ…

Σίγουρα πάντως δεν το απορρίπτω εντελώς. Αξίζει για τις πρωτότυπες, φρέσκιες ιδέες που προανέφερα και για το ότι δεν το γυρίζει εντελώς στο ξενέρωτο ή τη φαρσοκωμωδία. Και, στο κάτω – κάτω, είναι η πρώτη (mainstream τουλάχιστον) ταινία που μιλά πολύ για ένα μάλλον απαγορευμένο θέμα: Τον απόλυτο εθισμό στην πορνογραφία.