Πέμπτη, Μαΐου 24, 2012

ΟΙ ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΙ, ΤΑ ΒΑΜΠΙΡ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ

Ο Po-Chih Leong είναι κινέζος και γύρισε αρκετές ταινίες στο Χονγκ Κονγκ πριν έρθει στην Αμερική, κάνει το 1998 τη "Σοφία των Κροκοδείλων" και στη συνέχεια ψιλοεξαφανιστεί, εκτός από κάποιες μάλλον κακές (δεν τις έχω δει) ταινίες που βγήκαν κατευθείαν σε βίντεο. Κρίμα, γιατί η ταινία που μας ενδιαφέρει εδώ είναι, νομίζω, αξιόλογη.
Έχουμε δει, πριν και μετά τους "Κροκόδειλους", πάμπολλες ταινίες με βρικόλακες, και μάλιστα πολλές απ' αυτές επικεντρωμένες στο θέμα της αγάπης ανάμεσα στο "τέρας" και κάποιο άλλο πρόσωπο. Ωστόσο λίγες απ' αυτές διαθέτουν κατά τη γνώμη μου τη δύναμη  του συγκεκριμένου φιλμ.
Η ταινία είναι χαμηλότονη, δίχως εφέ και πολλές εντυπωσιακές σκηνές (δράσης ή άλλου είδους). Επικεντρώνεται στο πρόσωπο του ήρωα (του νέου τότε Τζουντ Λο), τον οποίο παρακολουθούμε στην καθημερινή του ζωή. Σιγά - σιγά μας αποκαλύπτεται η πραγματική του φύση, αλλά και το βαθύτατο δράμα του. Το ον αυτό έχει περισσότερες αρετές παρά αρνητικά σημεία και, πάνω απ' όλα, μισεί αυτό που είναι. Καθώς η ψυχική του κατάσταση ξεδιπλώνεται αργά, το φιλμ κατάφερε να μου αιχμαλωτίσει το ενδιαφέρον και να με κάνει να συμπάσχω. Το κυρίαρχο στοιχείο πάντως είναι ο έρωτας και η σχέση του ήρωα μ' αυτόν.
Υπάρχει λοιπόν έντονο ερωτικό στοιχείο στην ταινία, υπάρχει μια πανταχού παρούσα υποβλητική ατμόσφαιρα, υπάρχει και σχετική πρωτοτυπία - στα πλαίσια του συγκεκριμένου είδους πάντοτε. Να ξέρετε όμως ότι δεν πρόκειται ακριβώς για ταινία τρόμου - αν και η ατμόσφαιρα είναι σχετικά νοσηρή - και ότι οι ρυθμοί της θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αργοί - πράγμα που για μένα πρόσθεσε μάλλον στην υποβλητικότητά του δίχως να με κουράσει.
Αν έχετε βαρεθεί τις ταινίες με αιμοδιψείς βρικόλακες, κακά τέρατα και συνεχή "μπου", συνιστώ το φιλμ σαν μια εναλλακτική εκδοχή, σαν μια ιδιαίτερη, σπαρακτική ματιά σε ένα σχεδόν κορεσμένο θέμα. Όσο για το τέλος, μάλλον θυμίζει μια αρκετά μεταγενέστερη και επίσης καλή ταινία με σχετικό θέμα. Ας μη σας πω όμως περισσότερα. Απλώς να θυμάστε ότι το να είσαι τέρας δεν είναι πάντοτε επιλογή σου...

Ετικέτες ,

eXTReMe Tracker