Ο ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ "ΑΛΜΠΙΝΟΣ ΑΛΙΓΑΤΟΡΑΣ"

Το 1996 ο πολύ καλός ηθοποιός Kevin Spacey γυρίζει σαν σκηνοθέτης την πρώτη του ταινία, το "Albino Aligator" (από τότε το έχει επιχειρήσει μία ακόμα φορά).
Ψυχολογικό θρίλερ, το φιλμ μαρτυρά τις θεατρικές καταβολές του γνωστού ηθοποιού, αφού είναι ολόκληρο σχεδόν γυρισμένο στο εσωτερικό ενός μπαρ. Μια ομάδα μικροκακοποιών κυνηγιούνται (από παρεξήγηση) από την αστυνομία και στην απελπισία τους εισβάλουν σε ένα μπαρ κρατώντας ομήρους τους θαμώνες του για μια πολύ μακριά νύχτα, ενώ οι μπάτσοι τους έχουν περικυκλωμένους. Οι ήρωες, εκτός από τους τρεις κακοποιούς, είναι οι 6-7 τυχαίοι θαμώνες, ο καθένας με την προσωπικότητα, τον χαρακτήρα του και, κυρίως όσον αφορά την πλοκή, με τα μυστικά του. Αυτά τα μικρά ή μεγάλα μυστικά είναι που δημιουργούν τις ανατροπές που υπάρχουν στην ταινία.
Στην παράδοση των ταινιών "εσωτερικού χώρου" (κάτι σαν το παλιό "Petrified forest" ας πούμε), το φιλμ ξεδιπλώνει αργά τα κρυμένα μυστικά του και κρατά νομίζω το ενδιαφέρον του θεατή αμείωτο. Οι πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες τόσο των εισβολέων όσο και των θαμώνων βοηθούν σ' αυτό, καθώς και το λαμπρό καστ των ηθοποιών: Φέι Νταναγουέι, Ματ Ντίλον, Γκάρι Σινίζ, Τζο Μαντένια, Βίγκο Μόρτενσεν είναι μερικοί απ' αυτούς. Το γενικό συμπέρασμα; Μην μπλέξεις. Αν το κάνεις, το πράγμα μπλέκει όλο και περισσότερο, σε ρουφά όλο και βαθύτερα, η βία γεννά βία και κάτι που ξεκινά σαν ένα μικρό παράπτωμα μπορεί να αποβεί πραγματικά ανεξέλεγκτο. Όταν μάλιστα ο μοναδικός θετικός χαρακτήρας από τους εισβολείς είναι από την αρχή πληγωμένος και δεν μπορεί να επιβληθεί. Πέραν αυτού όμως το φιλμ εξετάζει τις ηθικές αντοχές του ατόμου. Πόσο μπορεί κανείς να αντέξει και πόσο ελαστική είναι αυτή η ηθική; Υπάρχουν τρόποι ή κίνητρα για να οδηγήσουν έναν συνηθισμένο άνθρωπο ακόμα και στο φόνο;
 Δίχως να πρόκειται για αριστούργημα, βρήκα την ταινία από τις καλές του είδους και τον Σπέισι ικανό σκηνοθέτη, τουλάχιστον τόσο όσο να κρατά τον ρυθμό στην ταινία και να διευθύνει σωστά τους ηθοποιούς. Αν σας αρέσουν λοιπόν τέτοιου είδους ταινίες να τη δείτε. Αν και γνωρίζω τη γνωστή γκρίνια: Γιατί η ιστορία αυτή να γυριστεί ταινία και να μην ανέβει ως μία καλή θεατρική παράσταση; Αν αυτό δεν σας πειράζει πάντως, νομίζω ότι το φιλμ έχει το ενδιαφέρον του.