Κυριακή, Μαΐου 20, 2012

IDIOCRACY: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑΣ

Το 2006 ο Mike Judge (σκηνοθέτης των γνωστών τηλεοπτικών Beavis and Butthead) γυρίζει το "Idiocracy", μια από τις σχετικά σπάνιες κωμωδίες επιστημονικής φαντασίας. Η ταινία διαθέτει πρωτότυπη ιδέα, σατιρίζει αμείλικτα τον σύγχρονο αμερικάνικο τρόπο ζωής, αλλά έχει και τα προβλήματά της.
Η ανθρωπότητα, λόγω της καλπάζουσας τεχνολογίας και του ότι βρίσκει τα πάντα έτοιμα, αρχίζει να "ρίχνει" σταδιακά το μέσο IQ της. Δύο δείγματα (άντρας - γυναίκα) τυπικού "μέσου ανθρώπου" (βλέπε βλάκα) καταψύχονται για πειραματικούς λόγους, μετά από ένα ατύχημα όμως ξεχνιούνται και ξυπνάνε κάτι αιώνες μετά, για να βρεθούν σε έναν κόσμο όπου το μέσο IQ είναι δραματικά χαμηλό, κοινώς σε μια κοινωνία ηλιθίων. Στην οποία βέβαια, οι δύο αυτοί ηλίθιοι με τα σημερινά δεδομένα φαντάζουν ως οι εξυπνότεροι άνθρωποι στον κόσμο και καλούνται να δώσουν λύσεις σε προβλήματα επιβίωσης της ανθρωπότητας.
Φυσικά πρόκειται για άγρια σάτιρα της σημερινής Αμερικής. Διάφορες πτυχές του αμερικάνικου τρόπου ζωής καυτηριάζονται και, τελικά, βλέπουμε πόσο κοντά βρίσκονται αυτές στην καθαρή ηλιθιότητα. Η αποχαύνωση της τηλεόρασης, η σαγήνη και η πειθώ των διαφημίσεων, τα κάθε λογής ετοιματζίδικα fast food, η (ανύπαρκτη) πολιτικοποίηση των αμερικανών, η άρνηση κάθε σκέψης, αφού όλα παρέχονται έτοιμα, όλα βρίσκονται εδώ και σχολιάζονται, μερικές φορές απολαυστικά. Και παράλληλα με την καλπάζουσα ηλιθιότητα έρχεται βέβαια και η σχετική βαρβαρότητα. Εξέχουσα θέση πάντως στην πλάκα κατέχουν ο πρόεδρος των ΗΠΑ και το πέριξ αυτού υπουργικό συμβούλιο, όπως και η "ταινία" η οποία σπάει ταμεία τη συγκεκριμένη περίοδο...
Φυσικά η αληθοφάνεια απουσιάζει παντελώς από το φιλμ (μια κοινωνία σαν αυτή που περιγράφεται με χιούμορ, πολύ απλά, θα ήταν αδύνατο να επιβιώσει για τόσους αιώνες. Μέχρι πότε μπορούν να τρώνε από τα έτοιμα, αφού δεν παράγουν τίποτα απολύτως;) Το άλλο πρόβλημα είναι το χοντρό χιούμορ. Το οποίο βέβαια, εδώ είναι σεναριακά δικαιολογημένο αφού πηγάζει από πράξεις και λόγια ανθρώπων με πολύ χαμηλό IQ, αλλά συχνά γίνεται βαρετο και πολύ αμερικάνικο (ίσως και πάλι δικαιολογημένα, αφού αυτό ακριβώς σατιρίζεται). Αλλά ως θεατής σε μερικά σημεία υπέφερα.
 Είπαμε, έξυπνη και μάλλον πρωτότυπη ιδέα, αστείο σε αρκετά σημεία του, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα το χαρακτήριζα αριστούργημα.

Ετικέτες ,

eXTReMe Tracker