"ΟΙ ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ": 6 ΥΠΕΡΗΡΩΕΣ ΣΤΗΝ ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΕΝΟΣ

Ας το πάρω λοιπόν απόφαση: Το υπερηρωικό είδος δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ. Κάθε τρεις και λίγο ξεφυτρώνουν νέες ταινίες του, σίκουελ, πρίκουελ κι ό,τι άλλο φανταστείτε. Το λέω επειδή είναι ένα είδος που βαριέμαι, άλλοτε αφόρητα κι άλλοτε λιγότερο.
Οι "Εκδικητές" (The Avengers) του 2012 είναι η πρώτη κινηματογραφική ταινία του τηλεοπτικού ως επί το πλείστον σούπερ σταρ (σκηνοθέτη και κυρίως σεναριογράφου) Joss Whedon και ενώνει κάπμποσους από δαύτους: Iron Man, Hulk, Captain America, Thor, Black Widow... όλοι ως ομάδα, παρά τις διαφορές τους και τους εντελώς αταίριαστους χαρακτήρες τους, ενώνονται τελικά για να σώσουν για μια ακόμα φορά τη γη (η οποία, νομίζω, κινδυνεύει με αφανισμό κάθε σαββατοκύριακο ή κάτι τέτοιο). Αυτή τη φορά ο σούπερ-κακός είναι ο Λόκι, ο ετεροθαλής αδελφός του Θωρ, που ετοιμάζεται να εξαπολύσει μια εξωγήινη εισβολή. Καθημερινές ιστορίες δηλαδή...
Τώρα, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, η συγκεκριμένη ταινία είναι από τις καλές του είδους (αν σας αρέσει το είδος τέλος πάντων). Και καλογυρισμένη είναι και διασκεδαστική και με πολύ χιούμορ (ορισμένες σκηνές και ατάκες είναι όντως πολύ αστείες) και, φυσικά, ως μπλογκμπάστερ που σέβεται τον εαυτό του, διαθέτει εντυπωσιακά εφέ. Οι αναφορές δε τόσο στο ίδιο το είδος, όσο και σε πρόσωπα που κάνουν μικρές εμφανίσεις, δεν σταματούν. Στο μεγαλύτερο μέρος το φιλμ επικεντρώνεται στις μεταξύ των σούπερ ηρώων διαφορές, πράγμα που επιτρέπει να σχεδιαστούν οι εντελώς διαφορετικοί τους χαρακτήρες, και φυσικά, όπως είναι απόλυτα αναμενόμενο, όταν με τα χίλια ζόρια ενωθούν αρχίζει ο πραγματικός χαμός. Την παράσταση κλέβει νομίζω ο Iron Man, με τις δηλητηριώδεις ατάκες του, το εν γένει αντιηρωικό στιλ του (όχι όμως μέχρι τέλους) και την συνολική cool παρουσία του.
Εντάξει λοιπόν. Διασκεδάσαμε. Το κακό είναι ότι με όλες αυτές τις ταινίες (μερικοί Batman είναι εξαίρεση) ίσως διασκεδάζω όσο τις βλέπω, ίσως πάλι πλήττω αφόρητα, σίγουρα όμως λίγες ώρες (άντε, λίγες μέρες) μετά κάνω απόλυτο delete. Κάθε άποψη για το αν το νο 2 ήταν καλύτερο ή χειρότερο απ' το πρώτο ή αν ο τάδε Hulk μου άρεσε περισσότερο από τον δείνα Wolverine πάει περίπατο. Σαν να μην τα έχω δει. Αν δε αναλύσεις το φαινόμενο και ιδεολογικά, άστα να πάνε... Αλλά τώρα δεν νομίζω ότι είναι ώρα για τέτοιου είδους αναλύσεις.
Σας είπα όμως ότι θα υποστούμε το φαινόμενο για πολλά πολλά χρόνια ακόμα. Αφού η Marvel βγάζει λεφτά, και πολλά μάλιστα, κορόιδο είναι να σταματήσει;