Από περιέργεια ξαναείδα τον γνωστό "Δράκουλα των Εξαρχείων" (1983) του Νίκου Ζερβού. Θυμόμουν, χωρίς πολλές λεπτομέρειες, ότι ήταν κάτι cult, αλλά τότε παλιά δεν μου είχε αρέσει. Είχα όμως την περιέργεια να δω πώς θα μου φανεί μετά τόσα χρόνια. Ε, λοιπόν, το συμπέρασμα ήταν σαφές: Δεν βλέπεται! Ωστόσο παραμένει cult (θα σας διευκρινίσω μετά γιατί). 

Ένας "τρελός επιστήμονας" / άμεση αναφορά στον  Φρανκενστάιν προσπαθεί να δημιουργήσει τον τέλειο μουσικό που θα σαρώσει τα πάντα ενώνοντας μέλη από μεγάλους μουσικούς του παρελθόντος που έχει καταφέρει να αποκτήσει. Αυτό που του βγαίνει όμως είναι ο... Τζίμης Πανούσης, ο οποίος δεν παίζει ακριβώς αυτό που ονειρευόταν ο δημιουργός του. Από εκεί και πέρα... αλαλούμ!

Το φιλμ στερείται σεναρίου, δεν έχει κανέναν ειρμό ή λογική και είναι ένα συνονθύλευμα από αυτοσχεδιασμούς: Αρκετά live του Πανούση με τις φοβερές "Μουσικές Ταξιαρχίες" του, σκόρπια ανεκδοτάκια μάλλον άσχετα με την ιστορία, άλματα δίχως καμιά νοηματική συνέχεια από σκηνή σε σκηνή και από φάση σε φάση κλπ. Υποτίθεται ότι αυτό είναι αναρχική σάτιρα των πάντων όσων αφορούν την Ελλάδα και το κλίμα της εποχής αυτής. Προφανώς το ότι δεν υπάρχει στην ουσία σενάριο και πολλές σκηνές είναι και κακογυρισμένες, κανέναν δεν ενδιέφερε... Τουλάχιστον στην τελευταία σκηνή γίνεται και μια πλακατζίδικη αυτοκριτική που λέει ακριβώς αυτά : Δεν υπάρχει σενάριο, πηδάμε από το ένα στο άλλο κλπ.

Γιατί τώρα αυτή μη-ταινία παραμένει cult για αρκετούς εξηγείται από άλλους, μη κινηματογραφικούς λόγους: Διότι είναι μια αληθινή πινακοθήκη των ηρώων του τότε underground των Εξαρχείων. Είναι λοιπόν συγκινητικό να βλέπεις να παρελαύνουν τόσοι γνωστοί στον χώρο αυτόν (πολλοί σήμερα μακαρίτες): Ο Τζίμης βεβαίως και οι Μουσικές Ταξιαρχίες, ο Πουλικάκος και η Θέκλα Τζελέπη, ο Κωνσταντίνος Τζούμας, ο αείμνηστος Βαγγέλης Κοτρώνης, ο Σάκης Μπουλάς, ο Νικόλας Άσιμος, ο Τζόνι Βαβούρας, ακόμα κι ένας νεαρότατος Καφετζόπουλος... και τα Εξάρχεια (και η Αθήνα γενικότερα) των αρχών των 80ς. Είναι σίγουρα συγκινητικό και νοσταλγικό, καλή ταινία πάντως δεν είναι.