"SNOWFLAKE" : ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΣ ΤΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΧΙΟΥΜΟΡ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ (!)

Να και μια απόλυτη έκπληξη από εκεί που δεν το περίμενα: Το "Snowflake" του 2017 ("Schneeflöckchen" στα γερμανικά, "Παγιδευμένοι στο Σενάριο" στη μοναδική προβολή του στην Ελλάδα) είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του εκ Βενεζουέλας, που δουλεύει όμως στο Βερολίνο, βιντεοκλιπά έως τώρα Adolfo Kolmerer (με "guest" σκηνοθέτη - ό,τι κι αν σημαίνει αυτό - τον William James). Είναι γερμανικό φιλμ, με μαύρο χιούμορ, τρόμο, παράνοια κλπ. και μάλιστα, κατά τη γνώμη μου, σε πετυχημένο συνδυασμό.
Δύο αδέλφια πληρωμένοι δολοφόνοι βρίσκονται ξαφνικά παγιδευμένοι στο σενάριο που γράφει άγνωστός τους ερασιτέχνης σεναριογράφος... οδοντογιατρός, με την έννοια ότι διαπιστώνουν πως κάνουν ό,τι ακριβώς έχει γραφεί στο σενάριο από πριν κι ότι είναι αδύνατο να ελευθερωθούν από αυτή την κατάσταση. Ο ίδιος ο σεναριογράφος δεν έχει την παραμικρή ιδέα πώς γίνεται αυτό. Ταυτόχρονα έχουν αναλάβει την αποστολή να ανακαλύψουν και να εκδικηθούν τους δολοφόνους των ανύποπτων γονιών μιας κοπέλας, η οποία τους έχει προσλάβει για τον λόγο αυτό. Στη διαδρομή τους θα συναντήσουν σίριαλ κίλερς, ψυχοπαθείς κάθε είδους, υπερ-ήρωες, ναζί, αγγέλους και ό,τι άλλο φανταστείτε και, φυσικά, τον οδοντογιατρό, ο οποίος, άθελά του, κινεί τα νήματα όλης αυτής της παρανοϊκής ιστορίας. Όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα Βερολίνο του κοντινού μέλλοντος παραδομένο στη βία και την αναρχία.
Παρά το τόσο  πλημμυρισμένοα από πρόσωπα και καταστάσεις σενάριο, βρήκα την ταινία πολύ πρωτότυπη, απολαυστική θα έλεγα. Υπάρχει βεβαίως και το σπλάτερ (δεν δείχνεται, συνήθως υπονοείται). Ο ρυθμός πάντως είναι καλός και με κράτησε από την αρχή ως το τέλος, οι χαρακτήρες ο ένας πιο περίεργος από τον άλλον, οι εκπλήξεις συνεχείς και η αντιναζιστική πινελιά στο τέλος ευπρόσδεκτη. Τα λέω αυτά διότι συνήθως άπειροι σκηνοθέτες που διαθέτουν μια ή περισσότερες καλές ιδέες μένουν σ' αυτές, μη μπορώντας να τις "δέσουν" σε μια συμπαγή ιστορία. Συνήθως φτιάχνουν "παλαβές" ταινίες, οι οποίες ωστόσο, παρά το κάποιο ενδιαφέρον που έχουν, είναι κάπως "κολάζ". Εδώ δεν νομίζω ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο. Όπως είπα στην αρχή η πρωτοτυπία και το κινούμενο στο χώρο του φανταστικού σενάριο δένουν με το χιούμορ με πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα.
Αν είστε φίλοι του παρανοϊκού χιούμορ και των αντίστοιχων καταστάσεων - και φίλοι του κινηματογράφου του φανταστικού βεβαίως - ψάξτε το άγνωστο αυτό φιλμ και νομίζω ότι δεν θα απογοητευτείτε.