"SERENITY" Ή Ο JOSH WHEDON ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

Ο Josh Whedon ήταν βέβαια κυρίως σεναριογράφος, αλλά και ο δημιουργός - σταρ των σειρών Buffy και Angel. To 2005 περνά για πρώτη φορά στον κινηματογράφο ως σκηνοθέτης (δικό του και το σενάριο βέβαια) με το φιλμ επιστημονικής φαντασίας "Serenity". Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι τα καταφέρνει αρκετά καλά.
Ένα "σαράβαλο" διαστημόπλοιο με μάλλον τυχοδιώκτη κυβερνήτη "φιλοξενεί" για κάποιο διάστημα και απασχολεί μαζί με τα άλλα μέλη του πληρώματος έναν γιατρό και την μικρότερη αδερφή του. Σύντομα θα αποδειχτεί οτι η κοπέλα κρύβει στην πραγματικότητα ένα επτασφράγιστο μυστικό και... έχει και κάποιες "ιδιότητες", με αποτέλεσμα να την κυνηγά  η ίδια η "αυτοκρατορία" που κυβερνά τον γαλαξία, η οποία μάλιστα στέλνει γι' αυτόν το σκοπό έναν πανίσχυρο δολοφονο. Στο μεταξύ, κάπου στα σκοτάδια του διαστήματος, κάποια φρικιαστικά και αιμοδιψή πλάσματα (ανθρώπινα σημειωτέον) περιφέρονται ζητώντας ακατάπαυστα αίμα και τροφή...
Όπως καταλάβατε πρόκειται για μια φιλόδοξη διαστημική περιπέτεια. Αν ψάξετε πάντως προσεκτικά θα δείτε ότι ο ευφυής Whedon κάνει αυτό που έκανε πάντοτε (ιδιαίτερα στη Buffy) : Δανείζεται από παντού: Ο "Πόλεμος των Άστρων " (η αυθεντική τριλογία εννοώ, όχι οι... εβδομαδιαίες πλέον συνέχειες) βρίσκεται στη ραχοκοκαλιά της ιδέας (η πανίσχυρη "κακιά" κυβέρνηση, το σαράβαλο σκάφος με τον τυχοδιώκτη πλην όμως συμπαθή καπετάνιο, ο "γκουρού" με τις βαθυστόχαστες ατάκες κλπ.), αλλά συναντάμε και πλήθος άλλων στοιχείων από τα στάνταρ του είδους της ΕΦ. Το θέμα όμως εδώ είναι ότι, ενώ τίποτα σχεδόν δεν το βλέπουμε για πρώτη φορά, το "κολάζ" είναι τόσο έξυπνο και καλοφτιαγμένο, ώστε να μετατρέπει την όλη ιστορία σε μια απολαυστική περιπέτεια. Υπάρχει και ο χαρακτήρας του δολοφόνου, ο οποίος είναι αρκετά ενδιαφέρων, οπότε, με λίγα λόγια, δίχως να μπορώ να εντοπίσω κάποια πρωτοτυπία, απόλαυσα απόλυτα μια καλοστημένη διαστημική περιπέτεια, με κάποια (όχι φοβερά πάντως) "κρυμμένα μυστικά" και ανατροπές.
Γενικά, αν σας αρέσει το είδος, θα την συνιστούσα. Όχι, δεν θα σας προβληματίσει, δεν θα σας προκαλέσει βαθιές σκέψεις (περιέχει βέβαια κάποια θετικά πλην όμως κλισέ μηνύματα), πιστεύω όμως ότι θα την ευχαριστηθείτε. Το ευχάριστο δίωρο θα το έχετε κερδίσει.
ΥΓ1: Κρίμα που στη συνέχεια ο Whedon έπεσε με τα μούτρα στο υπερηρωικό είδος (δύο Avengers μέχρι στιγμής), είδος που προσωπικά βαριέμαι αφόρητα.
ΥΓ2: Και... όχι. Παρά την αφίσα, δεν πρόκειται για ταινία καράτε...