"ΤΟ ΑΠΩΤΑΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ" ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ!

Το 1977 η ανθρωπότητα (για να είμαστε ακριβείς η NASA) αποφασίζουν να κάνουν ένα τεράστιο βήμα για την επιστήμη και τον ανθρώπινο πολιτισμό γενικότερα: Να στείλουν το μικρό μη επανδρωμένο σκάφος Voyager σε ολόκληρο το ηλιακό σύστημα και πολύ πέρα απ' αυτό... Η Emer Reynolds, μια ιρλανδή δημιουργός ντοκιμαντέρ, γύρισε το 2017 "Το  Απώτατο Σημείο της Ανθρωπότητας" (The Farthest) καταγράφοντας το παράτολμο εγχείρημα.
Το φιλμ κινηματογραφικά ακολουθεί τις πεπατημένες των κλασικών ντοκιμαντέρ. Εικόνες αρχείου από την εποχή της προετοιμασίας και της εκτόξευσης, συνεντεύξεις από τους τότε επιστήμονες (ηλικιωμένους βεβαίως σήμερα), φωτογραφίες και υλικό από το διάστημα κλπ. Παρά το συμβατικό του στιλ ωστόσο παρακολουθείται νομίζω με αμείωτο ενδιαφέρον λόγω του ίδιου του θέματός του. Αυτό θα προσπαθήσω να αναλύσω οσο συντομότερα γίνεται:
Το 1977 η τεχνολογία ήταν κυριολεκτικά πρωτόγονη σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα. Αυτή ωστόσο ήταν η μόνη στιγμή που θα μπορούσε να εκτοξευτεί ένα σκάφος, το οποίο θα περνούσε όσο πιο κοντά γινόταν από τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος δίχως να αιχμαλωτιστεί για πάντα από τη βαρύτητα οποιουδήποτε απ' αυτούς, και στη συνέχεια να φύγει έξω από το σύστημα, διότι τη χρονιά αυτή η πλανήτες ευθυγραμμίζονταν (πράγμα που συμβαίνει κάθε 100τόσα χρόνια). Ή τότε ή ποτέ λοιπόν. Το μικρό σκάφος κατασκευάστηκε, οι πρωτόγονοι τότε υπολογιστές βοήθησαν, οι δύο Voyager (υπήρχε κι ένας δεύτερος προωρισμένος να μείνει στο δικό μας σύστημα) εκτοξεύτηκαν με επιτυχία... και η περιπέτεια άρχισε και συνεχίζεται! Στο σκάφος υπάρχει και ένας ηχητικός δίσκος (όπως ακριβώς οι δίσκοι βινυλίου) από χρυσάφι, για να μη φθείρεται, ο οποίος περιέχει φράσεις σε όλες τις γλώσσες του κόσμου και μουσική κάθε είδους, από Μπετόβεν μέχρι Τσακ Μπέρι και εθνικές μουσικές χωρών (μιάμιση ώρα μουσικής συνολικά), για την (εντελώς απίθανη) περίπτωση που νοήμονες εξωγήινοι βρουν το σκάφος.
Το ταξίδι είναι απίστευτα μακρύ. Κάθε μερικά χρόνια (!) ο Voyager πέρναγε "ξυστά" από κάθε πλανήτη του συστήματος (από τον Δία μέχρι τον Ποσειδώνα), στέλνοντας κοντινές φωτογραφίες και άλλα πολύτιμα στοιχεία για κάθε έναν απ' αυτούς και για τους δορυφόρους τους (σ' αυτούς κρύβονταν μερικές από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις, όπως ένας δορυφόρος από πάγο ή άλλος του Ποσειδώνα με έντονη ανεξήγητη ηφαιστειακή δραστηριότητα, διότι ως ο πλέον απομακρυσμένος από τον ήλιο θα έπρεπε να είχε παγώσει). Στο φιλμ καταγράφεται η χαρά (τα "επιστημονικά πάρτι") κάθε μερικά χρόνια, όταν η δραστηριότητα ανέβαινε στο κατακόρυφο καθώς το σκάφος έφτανε σε έναν πλανήτη. Πολλά χρόνια μετά, το 2012, o Voyager έγινε το πρώτο ανθρώπινο κατασκεύασμα που εγκατέλειψε το ηλιακό μας σύστημα. Από τότε (η επικοινωνία υπάρχει ακόμα) μεταδίδει μόνο "μαύρες" εικόνες αχανούς διαστήματος. Κάποια στιγμή η επικοινωνία θα χαθεί αφού θα έχουν διανυθεί πάμπολλα έτη φωτός. Το συγκλονιστικό είναι ότι το σκάφος θα συνεχίσει να ταξιδεύει επ' άπειρον (δεν υπάρχουν τριβή ή άλλες φθορές στο απόλυτο κενό του διαστήματος).
Όλα αυτά δίνονται με συγκίνηση, χιούμορ, συναίσθημα. Σας είπα: Δεν είναι ότι πρόκειται για κάτι συγκλονιστικό ως φιλμ. Συγκλονιστικό είναι αυτό που πραγματεύεται. Όσοι ενδιαφέρεστε για θέματα διαστήματος μην το χάσετε.
ΥΓ: Σας είπα μόνο λίγα απ' όσα σχετίζονται με τη θαυμαστή αποστολή του Voyage. Υπάρχουν κι άλλα εξ ίσου ενδιαφέροντα που θα δείτε και που δεν χωράνε εδώ.