ΕΝΑΣ ΒΑΡΕΤΟΣ ΚΑΙ ΧΙΛΙΟΕΙΔΩΜΕΝΟΣ 5ος "ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ"

Υπάρχουν φορές που κάθεται κανείς σπίτι και τυχαίνει να δει κυριολεκτικά ό,τι βρει μπροστά του απλώς επειδή βαριέται. Αυτή τη φορά μου έτυχε ο 5ος αισίως "Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες" με υπότιτλο "Dream Child", μια ταινία που γύρισε ο ούτως ή άλλως μέτριος Stephen Hopkins (Predator 2, Lost in Space κλπ.) το 1989.
Φυσικά πολύ πριν το νο 5 το θέμα του εφιαλτικού Φρέντι Κρούγκερ είχε εξαντληθεί. Προσωπικά θεωρώ τον πρώτο "Εφιάλτη" του Κρέιβεν σαν μια από τις εμβληματικότερες και ευρηματικότερες ταινίες τρόμου της δεκαετίας του 80. Από εκεί και πέρα τα συνεχή sequel έκαναν τα πράγματα απλώς βαρετά. Προφανώς αυτό εδώ το "Dream Child" κάθε άλλο παρά ξεφεύγει από τα παραπάνω. Η πολύπαθη Άλις, που έχει επιβιώσει από προηγούμενες συνέχειες, δέχεται φυσικά και πάλι την επίσκεψη του φριχτού Φρέντι, ο οποίος προφανώς δεν ψοφάει με τίποτα. Αυτή τη φορά το "φοβερό" εύρημα είναι ότι η Άλις είναι έγκυος από τον φίλο της, οπότε τα πράγματα περιπλέκονται. Εννοείται ότι θα ακολουθήσει σφαγή εφήβων μέσα σε λίγες μέρες, εννοείται ότι θα θυμηθούμε κάμποσες φορές τον εφιαλτικό τρόπο σύλληψης και γέννησης του Φρέντι και κάμποσα στοιχεία από το παρελθόν του και, τελικά, θα καταφύγουμε σε βοήθεια πνευμάτων για να έχουμε το τελικό αποτέλεσμα. Ουφ!
Το φιλμ ακολουθεί πέρα για πέρα την πεπατημένη οδό και το θέμα φαίνεται διαρκώς ότι έχει πλέον ξεθυμάνει. Προσωπικά, παρά τα σποραδικά "μπου", δεν τρόμαξα καθόλου και όλη αυτή η αίσθηση του "ξέρω τι θα γίνει στο τέλος" οδηγεί σε ακόμα περισσότερη βαρεμάρα. Ο Φρέντι είναι πάντα πολύ, μα πολύ κακός - αν και εδώ απόλυτα προβλέψιμος πλέον, η σχέση του με τη δύστυχη Άλις είναι σχέση ανάγκης (τη χρειάζεται, οπότε δεν πρέπει να τη σκοτώσει), όλοι οι υπόλοιποι είναι αναλώσιμοι, οπότε έχουμε μία από τα ίδια. Α, να πω και ότι προς το τέλος υπάρχει μία σχετικά εντυπωσιακή σκηνή σε έναν χώρο στρεβλωμένων διαστάσεων και μη υπαρκτών προοπτικών, που παραπέμπει κατευθείαν σε πίνακες του Έσερ, κι αυτό όμως ακόμα το έχουμε ξαναδεί σε ταινίες του φανταστικού (θυμηθείτε το "Labyrinth" τρία χρόνια πριν).
Τι άλλο να πω; Από τις χειρότερες συνέχειες της σειράς, δεν νομίζω ότι διαθέτει κανένα θετικά στοιχεία. Αποφύγετέ το καλύτερα...