"ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ" Ή ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΦΡΑΝΚΕΝΣΤΑΪΝ

Είναι πάντοτε ευχάριστο κάποιος να κάνει ένα αν μη τι άλλο ενδιαφέρον ντεμπούτο. Βέβαια ο Alex Garland, στον οποίο ανήκει το "Ex Machina" (Από Μηχανής) του 2015, είναι έμπειρος σεναριογράφος και συγγραφέας, ωστόσο η ταινία αυτή είναι η πρώτη του σαν σκηνοθέτη.
Το θέμα της τεχνητής νοημοσύνης και του τι μπορεί να συμβεί σε ένα τέτοιο ον με απόλυτη συνείδηση του εαυτού του έχει εξετασθεί πολλές φορές. Το θέμα βεβαίως παραπέμπει στον κλασικό "Φρανκενστάιν" και την αρχαία επιθυμία του ανθρώπου να δημιουργήσει ζωή, να γίνει δηλαδή "θεός". Εδώ συναντάμε μια από τις ενδιαφέρουσες και πολυεπίπεδες παραλλαγές του.
Ένας νεαρός προγραμματιστής κερδίζει σε ένα διαγωνισμό: Θα μείνει για μια εβδομάδα μόνος με έναν εκκεντρικό εκατομμυριούχο και ιδιοφυή εφευρέτη και θα λάβει μέρος σε ένα πείραμα. Στην εντελώς απομονωμένη, εντυπωσιακά πολυτελή και σούπερ high tech βίλα του θα συναντήσει ένα θηλυκό ρομπότ, μια τέλεια τεχνητή νοημοσύνη. Δουλεια του θα είναι, μέσα από διαδοχικές συνεντεύξεις μαζί της, να διαπιστώσει αν όντως είναι τέλεια, αν μπορεί να αντιδρά και να σκέπτεται απόλυτα ανθρώπινα, αν τελικά μπορεί να περάσει για άνθρωπος στον "έξω κόσμο". Πολλά όμως θα συμβούν ανάμεσα στους τρεις τους - και σε ένα τέταρτο πρόσωπο, την σιωπηλή κοπέλα για όλες τις δουλειές του εφευρέτη.
Το φιλμ αξιοποιεί νομίζω απόλυτα το κλειστό περιβάλλον στο οποίο διαδραματίζεται σχεδόν ολόκληρο και τα 4 μόνο πρόσωπα που βρίσκονται σ' αυτό. Όσο η ώρα προχωρά τα πράγματα γίνονται όλο και πιο περίπλοκα, τα πρόσωπα διαπλέκονται όλο και περισσότερο μεταξύ τους, ενώ οι (μάλλον προβλέψιμες) εκπλήξεις και ανατροπές δεν λείπουν. Και, βέβαια, υπάρχει ο πολλαπλός προβληματισμός: Ως πού θα έφταναν τα δικαιώματα ενός απόλυτα ανθρώπινου, πλην όμως κατασκευασμένου, πλάσματος; Τι  εξουσίες μπορεί να έχει πάνω του ο δημιουργός; Μπορεί ο άνθρωπος να γίνει θεός; Ή τελικά μιλάμε για μια ακόμα μορφή εξουσιαστή - εξουσιαζόμενου; Τι γίνεται με τη σύγκρουση λογικής - συναισθήματος ή αυτή των δύο φύλων; Κι άλλα πολλά ερωτήματα πιθανόν να προκύψουν στο μυαλό του θεατή, πέραν αυτών όμως πιστεύω ότι, παρά την "κλειστοφοβικότητά" της (ή ίσως εξ αιτίας της) η ταινία θα σας κρατήσει απόλυτα, ανεβάζοντας το σασπένς.
Αξιόλογο σκηνοθετικό ντεμπούτο λοιπόν και μια από τις πολύ ενδιαφέρουσες, σκεπτόμενες ταινίες επιστημονικής φαντασίας (κι αυτό παρά το, όπως είπαμε, πολυχρησιμοποιημένο της θέμα).