Δευτέρα, Οκτωβρίου 05, 2015

ΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ (ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ;)

Η ταινία "Σε Ακολουθεί" (It Follows) είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους του David Robert Mitchell και γυρίστηκε το 2014. Πρόκειται για ταινία τρόμου, με κάποιες ιδιορυθμίες.
Στην πρώτη κιόλας σκηνή μια νεαρή κοπέλα μοιάζει να ακολουθείται από μία οντότητα, με ανθρώπινη ωστόσο μορφή. Σύντομα ο θάνατός της είναι γεγονός. Στη συνέχεια μια 19χρονη κοπέλα κάνει έρωτα με τον καινούριο της φίλο στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου. Μετά εκείνος θα της ανακοινώσει ότι της έχει μεταδώσει το "κακό": Μια οντότητα (όχι ακριβώς με την ίδια μορφή με την προηγούμενη) θα αρχίσει να την ακολουθεί αργά, με σκοπό να τη σκοτώσει. Εκτός αν... Η κοπέλα και οι φίλοι της πασχίζουν απεγνωσμένα να βρουν τρόπο να γλιτώσουν από τον εφιάλτη.
Πρόκειται για ένα αληθινό low budget, γυρισμένο από το τίποτα. Όχι, μην περιμένετε εντυπωσιακά εφέ, διαρκή "μπου" και άλλα τέτοια που μας έχουν μπουχτίσει στις εφετζίδικες παραγωγές τρόμου της εποχής μας. Εδώ όλα είναι χαμηλότονα και γι' αυτό πιο υποβλητικά. Το σημαντικότερο για μένα είναι η εξαιρετική ιδέα: Ένας εφιάλτης τον οποίο, πολύ απλά, δεν μπορείς να αποφύγεις με τίποτα. Η σχετικά συνηθισμένη μορφή του και η αργή κίνηση, σε συνδυσμό μ' αυτό το φριχτό "για πάντα" είναι που  γεννούν αληθινό και βαθύ τρόμο, κατά τη γνώμη μου πολύ πιο βαθύ από τις "γκαγκάν" παραγωγές που προαναφέραμε.
Παράλληλα η ταινία παίζει με τους φόβους για το σεξ (νομίζω ότι το σεξ έχει πάντα κάποια σχέση με το φόβο και μάλιστα σε πολύ νεαρές ηλικίες, εδώ πολύ λίγο μετά την εφηβεία). Μπορεί να ειδωθεί και σαν μεταφορά του AIDS και άλλων υπαρκτών εφιαλτων του σύγχρονου κόσμου. Μπορεί και να θεωρηθεί σαν μια παραβολή της ενηλικίωσης και των ευθυνών που αναλαμβάνει από εκείμκαι πέρα το άτομο. Μπορεί... κι άλλα "μπορεί" αν θέλετε και ψάξετε.
Σίγουρα λοιπόν πρόκειται για ευχάριστη έκπληξη σε ένα, φοβάμαι, κορεσμένο είδος, από την άλλη πάντως δεν συμμερίζομαι και τον φοβερό ενθουσιασμό πολλών κριτικών γα την ταινία. Προσωπικά νομίζω ότι τα κείμενα γι' αυτήν την υπερεκτιμούν.

Ετικέτες ,

2 Comments:

Blogger argiris-cinefil said...

Σίγουρα μια ανάσα φρεσκάδας (όπως και το «The Babadook») σε ένα πλέον υπερκορεσμένο είδος που πολύ φοβάμαι δεν θα ξυπνήσει ποτέ από τον λήθαργο στο οποίο είναι. Όντως η επιτυχία της ταινίας οφείλεται στην εξαιρετική της ιδέα που δεν είναι άλλη από έναν «εφιάλτη , που πολύ απλά, δεν μπορείς να αποφύγεις με τίποτα». Βέβαια σημαντικότατο ρόλο παίζει και πως το υποστηρίζεις όλο αυτό και ο σκηνοθέτης στην προκειμένη περίπτωση έκανε άριστα την δουλειά του: χωρίς τα φτηνά jump-scares αλλά εγκαθιδρύοντας αργά και μεθοδικά μια συνεχώς κλιμακούμενη ατμόσφαιρα απειλής. Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που πιστεύω ότι βοηθάει σε όλη αυτήν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι το γεγονός ότι η ιστορία τοποθετείται στα περίχωρα της χρεωκοπημένης πόλης-φάντασμα του detroit κάτι που ο ίδιος ο σκηνοθέτης μας τονίζει διαρκώς.

Κι εγώ δεν συμμερίζομαι τον φοβερό ενθουσιασμό πολλών κριτικών. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι σπανίζουν οι πραγματικές καλές ταινίες τρόμου και γι’ αυτό όταν βγαίνει μια καλή οι κριτικοί να «φουσκώνουν» τις κριτικές τους.

3,5/5: Αρκετά καλή

Οκτωβρίου 06, 2015 1:03 μ.μ.  
Blogger vandimir said...

Ναι, αυτό μάλλον είναι.
Πάντως θα σου εξομολογηθώ κάτι: Είδα το φιλμ κάτω από πραγματικά άθλιες συνθήκες προβολής (ας μην πω το όνομα του κινηματογράφου, που είναι ένας από τους γραφικότερους της Αθήνας παρ΄όλα αυτά). Προσπαθούσα με δυσκολία να διακρίνω τι ακριβως έβλεπα. Αυτό ας πούμε με το Ντιτρόιτ μου διέφυγε τελείως. Ίσως και άλλα θετικά να μου διέφυγαν...

Οκτωβρίου 06, 2015 3:07 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

eXTReMe Tracker