Ο ΕΡΝΕΣΤ, Η ΣΕΛΕΣΤΙΝ ΚΑΙ ΟΙ "ΑΔΥΝΑΤΕΣ" ΦΙΛΙΕΣ

To "Ernest et Celestine" υπήρξε κατ' αρχάς πετυχημένο παιδικό εικονογραφημένο βιβλίο του Daniel Pennac. Το 2012 γίνεται και ταινία κινουμένων σχεδίων (γαλική βεβαίως) από τους Stephane Aubier, Vincent Patar και Benjamin Renner. Βρήκα το αποτέλεσμα θαυμάσιο.

Στο ευφάνταστο αυτό φιλμ λοιπόν υπάρχουν δύο κοινωνίες: Η υπέργεια των αρκούδων και η υπόγεια των ποντικών. Αρκούδες και ποντίκια μισιούνται θανάσιμα μεταξύ τους, τα ποντίκια φοβούνται τις αρκούδες και οι αρκούδες σιχαίνονται τα ποντίκια. Μέχρι που η μικρή ποντικίνα Σελεστίν γνωρίζεται με τον πλανόδιο καλλιτέχνη και μόνιμα φτωχό και πεινασμένο αρκούδο Έρνεστ και μεταξύ τους αναπτύσεται μια βαθειά φιλία, η οποία σύντομα θα οδηγήσει σε καταιγιστικές εξελίξεις και επιπτώσεις για τις δύο κοινωνίες.

Φυσικά το όλο στόρι είναι αλληγορικό και συμβολικό. Ουσιαστικά καυτηριάζει τις προκαταλήψεις, οι οποίες είναι βαθύτατα παγιωμένες (και συχνότατα άνευ αιτίας), και δηλητηριάζουν ολόκληρες κοινωνίες, καθώς και τον άκριτο και κοντόφθαλμο ρατσισμό, που εδώ δίνεται με τη μορφή της απέχθειας του ενός είδους προς το άλλο. Και βέβαια λειτουργεί ταυτόχρονα και σαν ύμνος υπέρ της διαφορετικότητας και της αποδοχής της. Πολύ ενδιαφέρον έχει επίσης το ότι οι δύο κόσμοι μισούν μεν ο ένας τον άλλον, αλλά οι δομές και οι βασικές αξίες τους είναι πανομοιότυπες. Το ίδιο και οι προκαταλήψεις τους βέβαια. Στο δεύτερο μέρος η δράση διαδραματίζεται παράλληλα και οι βαθύτατες και ουσιαστικότατες ομοιότητες κάτω από την επιφανειακή έχθρα γίνονται κάτι περισσότερο από εμφανείς.

Αλλά δεν είναι μόνο το στοιχείο του νοήματος και η ούτως ή άλλως απολαυστική και τρυφερή ιστορία. Είναι και η εικόνα που έχει βασικότατο ρόλο στο θετικό αποτέλεσμα. Μακριά από τα "στρογγυλά" και "γυαλιστερά" σχέδια των περισσότερων σύγχρονων animation, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα εξαιρετικά ευαίσθητο, πολύ καλά και με πλούσια φαντασία σχεδιασμένο κόσμο, όπου κυριαρχούν οι παστέλ αποχρώσεις. Η όλη εικόνα, σαν αποτέλεσμα, βρίσκεται πολύ κοντά στον εικαστικό κόσμο της ακουαρέλας. Βρήκα το όλο πράγμα τουλάχιστον γοητευτικό.

Όπως καταλάβατε συνιστώ ανεπιφύλακτα το φιλμ στους φίλους τουλάχιστον των animation (και όχι μόνο). Για μένα αποτέλεσε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη από το πουθενά, αφού αγνοούσα την ύπαρξή της. Και, περιτό να το πω, είναι απόλυτα κατάλληλη τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες. Όλων των ηλικιών!