RESIDENT EVIL No ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ: Η ΦΑΣΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΦΑΣΑΡΙΑ

Βρέθηκα λοιπόν με μια δωρεάν πρόσκληση στο χέρι και είπα: Άντε, ας το δω το "Resident Evil : Retribution" του 2012("R.E.: Η Τιμωρία" στα καθ' ημάς). Του Paul W.S. Anderson βεβαίως και πάλι, όπως το πρώτο και κάποια άλλα παρόμοιου στιλ φιλμς. Πρόκειται για το νο 4 ή 5 της σειράς (δεν θυμάμαι και βαριέμαι να το ψάξω). Είχα δει το πρώτο μόνο και δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Λες, λέω, να έχει βελτιωθεί το τέταρτο;
Δυστυχώς τα πράγματα εδώ ήταν ακόμα χειρότερα: Η βαβούρα, από την αρχή ως το τέλος αδιάκοπη. Το ξύλο, οι πυροβολισμοί, οι εκρήξεις δεν σταματάνε. Το 3D προσθέτει σε όλα αυτά (και ευχαριστιέσαι (;) έτσι θραύσματα από εκρήξεις να σου έρχονται στη μούρη, τι ωραία!). Το σενάριο είναι υποτυπώδες, για μάλλον χαμηλής νοημοσύνης μαθητές και το όλο πράγμα εξαντλείται σε συνεχή εφέ, από αυτά με την υψηλή τεχνολογία έως τα διάφορα τέρατα (ζόμπι και άλλα) που παρελαύνουν.
Το πολύ κακό με όλα μάλλον τα φιλμ που προέρχονται από ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι ότι τους είναι αδύνατο να ξεπεράσουν τη λογική του παιχνιδιού. Ανεβαίνεις συνεχώς πίστες, κάθε μια είναι δυσκολότερη από τη άλλη, και στο τέλος, φυσικά, επιβιώνεις (σιγά μην πέθαινες) και προετοιμάζεις το έδαφος για την επόμενη συνέχεια, που θα γυριστεί, υποθέτω, όταν βγει στην αγορά και η επόμενη βερσιόν του παιχνιδιού. Τόσο καλά. Εδώ όλα αυτά ήταν κάτι παραπάνω από εμφανή. Οι ήρωες περνάν από προσομοίωση πόλης σε προσομοίωση άλλης πόλης (Τόκιο, Νέα Υόρκη, Μόσχα κλπ.), αντιμετωπίζουν τους διάφορους (παρόμοιους) κινδύνους της κάθε μιας και πηγαίνουν στην επόμενη. Τόσο πρωτότυπο... Στο μεταξύ κακά υπερκομπιούτερ, μεταλλαγμένοι, ενέσεις που δίνουν ειδικές δυνάμεις, κλώνοι κι ό,τι άλλο μπορεί κανείς να βουτήξει από το απόθεμα χρόνων επιστημονικής φαντασίας συσσωρεύονται ως αχταρμάς κι όποιος αντέξει. Όπως καταλάβατε, αν βαθμολογούσα τις ταινίες, θα ήταν η περίπτωση που θα έβαζα το γνωστό μικρό τετραγωνάκι.
Μα υπάρχουν εντυπωσιακά εφέ, εξ ίσου εντυπωσιακά γυρισμένες σκηνές (δράσης φυσικά, τι άλλο;), εντυπωσιακά σκηνικά... Φοβάμαι ότι η εποχή που όλα αυτά ήταν ικανά να κρατήσουν τον θεατή έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Μα πέστε μου στην εποχή μας μια αμερικάνικη, μεγάλου προϋπολογισμού περιπέτεια, που να μην διαθέτει κάμποσα τέτοια. Αρκεί αυτό; Το αντίθετο μάλιστα: Το όλο πράγμα γίνεται όλο και πιο βαρετό.
Έχω την εντύπωση ότι όλα τα R.E. γυρίζονται τελικά για να μας δείξει τα κάλλη της η Μίλα Γιόβοβιτς, που φοβάμαι ότι της είναι αδύνατο να παίξει άλλου είδους ρόλους. Και σ' αυτό όμως μάλλον ατυχήσαμε, αφού είναι μεν σέξι, δεν εμφανίζεται όμως ποτέ γυμνη. Πάει κι ο τελευταίος λόγος να δει κανείς κάποιο από δαύτα...
Γενικό συμπέρασμα; Ευτυχώς που το είδα δωρεάν. Την επόμενη φορά θα το σκεφτώ ακόμα κι έτσι.