ΟΤΑΝ ΤΟ "ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΚΑΣΑΝΔΡΑΣ" ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ

Δεν ξέρω αν το έχετε πάρει είδηση, αλλά "Το όνειρο της Κασάνδρας" (2007) είναι αισίως η 38η μεγάλου μήκους ταινία του ανεξάντλητου Woody Allen. Η παραγωγικότητα του αυτού του δημιουργού είναι πραγματικά απίστευτη. Και σχεδόν ποτέ δεν έχει κάτι κακό. Μπορεί να κάνει από "απλώς χαριτωμένο" (βλ. Scoop) έως αριστούργημα (Match Point) για να ασχοληθούμε μόνο με τις πρόσφατες δουλειές του. Ξέρω, πολλοί τον βαριέστε πλέον αφόρητα και - παραδόξως - κατανοώ την αίσθηση αυτή, παρά το ότι δεν τη συμμερίζομαι: Οι ταινίες του όντως μοιάζουν κάπως - ή τουλάχιστον χωρίζονται σε ομάδες που τα "μέλη" της κάθε μιας μοιάζουν μεταξύ τους. Αφού όμως αυτό το πιθανόν επαναλαμβανόμενο στυλ προσωπικά με γοητεύει, προς τι η γκρίνια;
Το προαναφερθέν "Όνειρο" ας πούμε, μοιάζει σαν προβληματική με το Match Point, αν και το βρήκα λιγότερο καλό από αυτό. Προειδποιώ από την αρχή ότι δεν έχει σχέση με τις κωμωδίες / κομεντί του Allen. Πρόκειται για καθαρό δράμα. Όπου δύο αδέρφια, διαφορετικών χαρακτήρων μεν, πολύ αγαπημένα δε, δέχονται μια "βρώμικη" πρόταση προκειμένου να πιάσουν την καλή. Αλλά, ακτός του να εκτελέσεις σωστά την φοβερή αυτή αποστολή, πρέπει να υπολογίσεις και το τι γίνεται μετά. Και το μετά είναι ανεξέλεγκτο. Είναι αυτό που συχνά επαναλαμβάνεται στο φιλμ (με δικά μου λόγια): "Όταν περάσεις κάποιο όριο, τίποτα δεν μπορεί να είναι όπως πριν" ή, αν το θέλετε αλλιώς, "Για όλα υπάρχει κάποιο όριο, πέρα από το οποίο δεν υπάρχει επιστροφή". Ίσως να πρόκειται και για μια παραβολή πάνω στο αμερικάνικο όνειρο (ο θείος που τους κάνει την πρόταση έρχεται από εκεί), όπου όλοι πασχίζουν να πιάσουν την καλή και (θεωρητικά) έχουν πολύ συχνά την ευκαιρία να το πετύχουν. Αυτό που συνήθως αποκρύπτεται όμως είναι το τίμημα.
Ναι, εδώ ο Γούντι ηθικολογεί, αναφέρεται συχνά στις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες, μας μιλά για καλό και κακό, ανακατώνει τις - ξεχασμένες από το σύγχρονο σινεμά - τύψεις. Τον βρήκα όμως για μια ακόμα φορά καίριο. Σύμφωνοι, "καλό" και "κακό" είναι αμφισβητήσιμες έννοιες, και δεν είναι όλοι σύμφωνοι για το τι είναι τι. Μερικές φορές όμως, τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα από την θεωρία και όλοι γνωρίζουμε ποιο είναι το ένα και ποιο το άλλο. Από εκεί και πέρα το θέμα είναι τι επιλέγει κανείς.