"RITA, SUE AND BOB TOO" Ή Η ΘΑΤΣΕΡΙΚΗ ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΜΙΖΕΡΙΑ

Τηλεοπτικός κυρίως σκηνοθέτης, αλλά και με κάποιες ταινίες στο ενεργητικό του, ο Alan Clarke (1935-1990) γυρίζει το 1987 το γλυκόπικρο, ρεαλιστικότατο και ενίοτε κωμικό "Rita, Sue and Bob too" και καταγράφει με απόλυτο τρόπο την βρετανική μιζέρια της επαρχίας και των μεσαιοκατώτερων τάξεων, η οποία έφτασε στην ακμή της (η μιζέρια εννοώ) επί Θάτσερ. 

Βρετανική μικρή πόλη. Οι δύο μαθήτριες του τίτλου - εργατική τάξη, αδιάφορες για το σχολείο, αλκοολικός ο πατέρας της μίας κλπ. - προσλαμβάνονται από τον μικρομεσαίο (άρα ανώτερό τους οικονομικά) μεσήλικα Μπομπ ως μπέιμπισίτερς. Εκείνος όμως άλλα έχει στο μυαλό του. Σύντομα θα τα φτιάξει και με τις δύο ταυτόχρονα (πράγμα που γνωρίζουν αμφότερες και δεν έχουν κανένα πρόβλημα) κάτω από τη μύτη της σεμνότυφης γυναίκας του.

Θα επαναλάβω ότι πρόκειται για την τέλεια καταγραφή της επί Θάτσερ βρετανικής, επαρχιακής μιζέριας των 80ς. Φτωχικά σπίτια, αλκοόλ, γελοία, κιτς ντυσίματα, πανάσχημοι δρόμοι και κτίρια, αδιαφορία για οτιδήποτε πέρα από σεξ, κουτσομπολιά και κοπάνες από το σχολείο... και σε πρώτο πλάνο οι μεγάλες ταξικές διαφορές, όχι μόνο ορατές, αλλά και αποδεκτές απ' όλους - του στιλ "ε, τι να κάνουμε, έτσι είναι τα πράγματα"... Οι χαρακτήρες είναι όλοι κούφιοι, στερούνται οποιουδήποτε περιεχομένου. Όσο σεμνότυφη και κρυόκωλη είναι η καθώς πρέπει σύζυγος, άλλο τόσο ξεσαλωμένες, αλλά συγχρόνως και... πώς να το πω... αθώες, κενές, χαζές, επιπόλαιες, αδιάφορες για τα πάντα ... είναι οι μικρές (που μοιάζουν πολύ μεγαλύτερες με το ντύσιμο και την εν γένει εμφάνισή τους).

Πινακοθήκη χαρακτήρων ενός παρακμιακού επαρχιακού "τσίρκου", με αρκετό χιούμορ, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια φτηνή βιντεο - σεξοκωμωδία των 80ς, αν δεν ήταν τόσο άσχημο κατά βάθος όλο αυτό που περιγράφει. Από τις χαρακτηριστικές στιγμές του βρετανικού σινεμά των 80ς και του ως το κόκκαλο ρεαλισμού που τον διακρίνει.