"ΜΕΡΕΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ": ΦΑΡΜΕΣ, ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ

 

Ο Terrence Malick έχει μια παράξενη κινηματογραφική ιστορία: Εμφανίζεται στη δεκαετία του 70, γυρίζει 2 ταινίες που παίρνουν διθυραμβικές κριτικές και μετά εξαφανίζεται για 20 ολόκληρα χρόνια. Επανεμφανίζεται ξαφνικά από το πουθενά το 1998 με τη "Λεπτή Κόκκινη Γραμμή" και από εκεί συνεχίζει κανονικά με άλλες ταινίες (που, προσωπικά, συνήθως δεν μου αρέσουν). Η δεύτερη από τις δύο πρώτες ταινίες του στα 70ς είναι το "Days of Heaven" (Μέρες Ευτυχίας) του 1978, με τους νεαρούς τότε Ρίτσαρντ Γκιρ και Σαμ Σέπαρντ, αλλά και την "σπανίων εμφανίσεων" Μπρουκ Άνταμς στους βασικούς ρόλους.

Πρόκειται για ένα αγροτικό δράμα που διαδραματίζεται στις αρχές του 20ού αιώνα στις ΗΠΑ. Ένα ζευγάρι φτωχών εραστών (που κρύβουν απ' όλους ότι είναι εραστές) μετακινούνται από μέρος σε μέρος (όπως πάμπολλοι άλλοι την εποχή αυτή) βρίσκοντας εποχικές αγροτικές δουλειές σε φάρμες (μετά το τέλος της σεζόν οι φτωχές αυτές μάζες αγροτών έφευγαν ομαδικά αναζητώντας την επόμενη δουλειά στα χωράφια). Σε μία μεγάλη φάρμα ο νεαρός πλούσιος ιδιοκτήτης ερωτεύεται την κοπέλα, αγνοώντας ότι είναι με άλλον. Ο εραστής της, μαθαίνοντας ότι ο φάρμερ πρόκειται να πεθάνει σύντομα από ανίατη ασθένεια, πείθει την κοπέλα να τον παντρευτεί ώστε αργότερα να γίνει κληρονόμος του και να γλυτώσουν έτσι για πάντα από τη φτώχεια.

Εξαιρετική σκηνοθεσία και εικόνα (ο Μάλικ γύρισε το φιλμ μόνο αυγές και σούρουπα για να πετύχει το φωτισμό και την ατμόσφαιρα που επιθυμούσε), ποιητική διάθεση, ατμοσφαιρική φωτογράφιση της φύσης τόσο στις φιλικές και στις εχθρικές της στιγμές, στιβαρό δράμα με συναισθηματικές συγκρούσεις μεγάλης έντασης και χαρακτήρες "καλοί" και "κακοί" ταυτόχρονα (έτσι δεν είναι άλλωστε η ανθρώπινη φύση;), συνθέτουν μια ταινία που θεωρήθηκε από τότε "μεγάλη" και αναγνωρίζεται από τις σημαντικές του μεγάλου αμερικάνικου σινεμά των 70ς. Εξ άλλου η φύση πάντοτε παίζει σημαντικό ρόλο στο σινεμά του Μάλικ και αυτό φαίνεται ήδη από αυτό το 2ο φιλμ του. Επίσης - από την ατμόσφαιρα και μόνο - αναγνωρίζεται το έντονο μεταφυσικό (σχεδόν θρησκευτικό) στοιχείο που πάντοτε διέπει το έργο του. Γι' αυτό και η ταινία αυτή έχει χαρακτηριστεί ως "βιβλική παραβολή". Να το ψάξετε. Κι αν το βρείτε σε μεγάλη οθόνη, ακόμα καλύτερα,