Ὁ ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΪΧΗ῾῾: ΕΝΑ... ΑΡΧΑΙΟ ΜΠΛΟΓΚΜΠΑΣΤΕΡ

 

Πώς ήταν οι μεγάλες χολιγουντιανές επιτυχίες των αρχών του σινεμά; Πρόσφατα είδα το ῾῾Γιο του Σεϊχη῾῾ του 1926, γυρισμένο από τον έμπειρο σκηνοθέτη της εποχής George Fitzmaurice (1885-1940), με τον μεγάλο γόη του βωβού Ροντόλφο Βαλεντίνο (είναι η πρώτη φορά που βλέπω φιλμ του Βαλεντίνο). 

Εξωτική ρομαντική περιπέτεια σε αραβική χώρα, με φόντο την  έρημο.  Ο γιος του σεϊχη της περιοχής ερωτεύεται χορεύτρια, η οποία όμως είναι κόρη αρχηγού συμμορίας κλεφτών και απαγωγέων, οι οποίοι, χρησιμοποιώντας την ως δόλωμα, ληστεύουν διαφόρους. Φυσικά και εκείνη τον ερωτεύεται παράφορα και θέλει να ξεφύγει από το παρελθον της. Θα ακολουθήσουν πολλές μεταξύ τους παρεξηγήσεις, χωρισμοί και επανενώσεις, ξιφομαχίες, μαχες, κυνηγητά στην έρημο και ό,τι άλλο τραβά η ψυχή σας.

Φυσικά σἠμερα η τόση αφέλεια στα πάντα δεν θα μπορούσε να σταθεί. Ωστόσο το θέαμα και η δράση (για την εποχή βεβαίως) είναι απόλυτα χορταστικά και πιθανόν να ῾῾κρατήσουν῾῾ κάποιους θεατές ακόμα και σήμερα. Εννοείται ότι ο Βαλεντίνο είναι τέλειος σε όλα, εννοείται ότι είναι ο καλύτερος ξιφομάχος, εννοείται ότι είναι φλογερός εραστής και ρομαντική ψυχή και γιος ενός πᾶτἐρα εφάμιλλού του σε όλα. Επίσης θα σημειώσουμε (για την ιστορία, διότι τότε δεν νομίζω ότι θα το έπαιρνε κανείς είδηση) τον ρατσισμό του φιλμ: Όλοι οι ῾καλοί῾ (ο σεϊχης και ο γιος του, η χορεύτρια κλπ.) έχουν... ευρωπαϊκές ρίζες ή είναι μιγάδες. Αντιθέτως οι ῾κακοί῾ είναι απλώς άραβες. Ψιλά γράμματα όμως για τότε, όταν οι χώρες αυτές δεν ήταν καν ανεξάρτητες, αλλά κτήσεις βρετανών, γάλλων κλπ.  

Αυτό που έχει κινηματογραφική σημασία είναι ότι εδώ βλέπουμε τις απαρχές ή το αρχετυπικό στιλ των μετέπειτα  μπλογκμπάστερ, που, περνώνντας από τους ῾Ἱντιάνα Τζόους῾῾, που συνειδητά αποτίουν φόρο τιμής σε φιλμ όπως αυτό, φτάνουν ως τη σύγχρονη υπερηρωική κυριαρχία: Περιπέτεια, δράση, έρωτας, διάσπαρτο χιούμορ σε κάποιες σκηνές, παρά τη σοβαρότητα των καταστάσεων, απόλυτος διαχωρισμός σε καλούς και κακούς κλπ.  Δίχως να αντέχει απόλυτα στο χρόνο, έχει πλάκα να βλέπει  κανείς τα αρχέτυπα σημερινών γνώριμων ειδών.