ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΟΥΣ "MINDHUNTERS";

Στα 2004 ο εξειδικευμένος σε ταινίες δράσης, αλλά όχι και ιδιαίτερα συμπαθής σε μένα Reni Harlin γυρίζει ένα φιλμ τρόμου - δράσης, το "Mindhunters", με κάποιους γνωστούς ηθοποιούς όπως ο Κρίστιαν Σλέιτερ και ο Βαλ Κίλμερ σε μάλλον μικρούς ρόλους.
Όπου οι άνθρωποι του τίτλου είναι μια επίλεκτη μονάδα του FBI που, αν περάσουν τις δύσκολες εξετάσεις, θα γίνουν ψυχολόγοι της υπηρεσίας με εξειδίκευση στους σίριαλ κίλερς. Ως τελικό τεστ μια ομάδα απ' αυτούς, άντρες και γυναίκες, αφήνεται σε ένα εγκαταλειμένο και απομονωμένο νησί όπου θα συμβούν εικονικοί φόβοι κι εκείνοι πρέπει να βρουν τι συμβαίνει. Μόνο που τα όσα αρχίζουν να συμβαίνουν εκεί μόνο εικονικά δεν είναι. Ένας ένας οι υποψήφιοι θα αρχίσουν να δολοφονούνται με ανατριχιαστικούς στόχους, πάντα θα υπάρχει κάπου ένα ρολόι που θα τους ειδοποιεί για την ώρα του επόμενου φόνου, ενώ σύντομα θα αντιληφτούν ότι ένας από τους ίδιους είναι ο δολοφόνος. Περιτό να πούμε ότι όλοι τους είναι κάτι παραπάνω από ύποπτοι και η μεταξύ τους καχυποψία μεγαλώνει τον πανικό.
Θρίλερ τρόμου (όχι από τα μεταφυσικά του είδους) που ποντάρει στη διαρκώς αυξανόμενη αγωνία και την κλειστοφοβική αίσθηση, αφού ουδείς μπορεί να φύγει από το νησί. Και βέβαια στην κλασική περιέργεια του θεατή για το ποιος είναι ο δολοφόνος. Μόνο που εδώ οι φόνοι (μερικοί τουλάχιστον) είναι ιδιάιτερα σπλάτερ και το σενάριο βρίθει από αναληθοφάνειες και απιθανότητες. Βλέπετε ο δολοφόνος σκοτώνει με βάση την ψυχολογία του κάθε θύματος και μόνο κι αυτό βεβαίως λειτουργεί τέλεια, πράγμα μάλλον αδύνατο, όπως αντιλαμβάνεστε. Γι' αυτό λοιπόν θα σας δώσω μια συμβουλή: Ξεχάστε την διογκούμενη όσο προχωρά η ταινία απιθανότητα των καταστάσεων, ξεχάστε κάθε έννοια αληθοφάνειας και προσπαθείστε να απολαύσετε τα καθαρά  θρίλερ στοιχεία του φιλμ και να "διασκεδάσετε" με τους ευρηματικούς φόνους. Τώρα, για να σας πω την αλήθεια, προσωπικά δεν το κατάφερα και πολύ καλά διότι με ενοχλούσε η σεναριακή αναληθοφάνεια και το ότι έβλεπα ένα τυπικό και μόνο θρίλερ, που άτσαλα προσπαθεί να παίξει με την ψυχολογία των ηρώων, αλλά δεν πειράζει. Νομίζω ότι κάποιοι φίλοι του είδους θα το βρούν διασκεδαστικό (με την έννοια των θρίλερ τρόμου εννοώ).