ΡΟΜΑΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟ "CRISS CROSS"

Ο γερμανός μετανάστης (όπως τόσοι άλλοι) στο Χόλιγουντ Robert Siodmak (1900-1973) έχει γυρίσει μερικά εξαιρετικά νουάρ, γνωστότερο των οποίων είναι το "The Killers". Τρία χρόνια μετά απ' αυτό, το 1949 συγκεκριμένα, συναντά και πάλι τον Μπαρτ Λάνκαστερ για να γυρίσει το "Criss Cross" (για να γελάσετε, ο ελληνικός τίτλος της εποχής ήταν... "Ο Κόκκινος Δαίμων του Λος Άντζελες", παντελώς άγνωστο γιατί).
Παρακολουθούμε την προετοιμασία μιας ληστείας φορτηγού που μεταφέρει χρήματα. Σε φλας μπακ μαθαίνουμε το πώς και το γιατί φτάσαμε στο σημείο αυτό: Ο ρομαντικός κατά βάθος, ερωτευμένος ήρωας επιστρέφει μετά από καιρό στο Λ.Α. για να προσπαθήσει να τα ξαναφτιάξει με την πρώην σύζυγό του. Εκείνη όμως, στο μεταξύ, έχει περάσει στο χώρο του υποκόσμου και είναι η κοπέλα ενός επίφοβου και βρώμικου "αφεντικού", με δύναμη στο χώρο αυτόν. Παρά τις προειδοποιήσεις φίλων του, ο ήρωάς μας θα καταστρώσει το σχέδιο της ληστείας μαζί με τον επικίνδυνο αντίζηλό του, έχοντας ωστόσο άλλα σχέδια στο μυαλό του...
Βρισκόμαστε στην καρδιά του νουάρ. Ασπρόμαυρη φωτογραφία, αστικό περιβάλλον, μοναχικός, ερωτευμένος και κατά βάθος ρομαντικός ήρωας, υπόκοσμος, ληστεία, φόνοι... Και φυσικά, όπως σε κάθε κλασικό νουάρ, τις εξελίξεις κινεί η κλασική μοιραία γυναίκα, που εδώ δεν είναι ακριβώς σατανική (όπως σε άλλα παραδείγματα του είδους), αλλά απλώς προτιμά την άνεση και την ασφάλεια από τον παθιασμένο έρωτα. Αντίθετα ο άντρας - θύμα του έρωτά του - είναι αποφασισμένος να φτάσει ακόμα και σε ενέργειες που δεν εγκρίνει ηθικά για να την ξανακερδίσει. Στις περιπτώσεις αυτές η καταστροφή δεν είναι μακριά...
Αν είστε λάτρης των παλιών ταινιών - και ιδιαίτερα του είδους - σίγουρα θα την απολαύσετε. Δεν νομίζω ότι είναι καλύτερη ούτε χειρότερη από άλλα παραδείγματα, είναι όμως, πιστεύω, απολαυστική καθώς φέρει όλα τα χαρακτηριστικά του. Η πλοκή είναι σφιχτή, το παιχνίδι με τον κίνδυνο είναι διαρκές, όλα συμβαίνουν "στην κόψη", το χάπι εντ βρίσκεται μίλια μακριά και, βεβαίως, όπως πάντα στο νουάρ, σκιαγραφείται μια βρώμικη, ανήθικη κοινωνία, έτοιμη να κάνει τα πάντα για το χρήμα ή, έστω, για την ασφάλεια, ενώ τα "υψηλότερα" συναισθήματα δεν είναι παρά ψιλά γράμματα, μια κοινωνία όπου το έγκλημα και η κάθε λογής παρανομία αποτελούν κοινό τόπο. Ο ήρωας μπορεί να είναι ρομαντικός, ο κόσμος όμως είναι κυνικός, γι' αυτό ακριβώς εκείνος αποτελεί εξαίρεση.
Με λίγα λόγια προτείνω να το απολάυσετε.