Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΟΠΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΣΑΝ ΠΙΘΗΚΟΙ

Το 1968 γυρίζεται από τον Franklin Schaffner (1920-1989) μια από τις πιο γνωστές ταινίες επιστημονικής φαντασίας: "Ο Πλανήτης των Πιθήκων", του οποίου prequel, sequel κλπ. βλέπουμε κοντά 50 χρόνια μετά.
Ένα διαστημόπλοιο με τρεις επιζήσαντες αστροναύτες χάνεται και προσγειώνεται σε έναν άγνωστο πλανήτη. Σύντομα οι "ναυαγοί" θα διαπιστώσουν ότι ο πλανήτης κατοικείται κυρίως από νοήμονες πιθήκους, οι οποίοι βεβαίως αποτελούν το κυρίαρχο είδος και οι οποίοι φέρονται στους σε πρωτόγονη κατάσταση και δίχως πολιτισμό ανθρώπους όπως εμείς στα ζώα. Τους σκοτώνουν, τους αιχμαλωτίζουν, τους κλείνουν σε κλουβιά... Όταν ο βασικός ήρωας αιχμαλωτίζεται κι αυτός, προσπαθεί να πείσει τους δεσμοφύλακές του ότι είναι κι αυτός νοήμων, αρχικά δίχως αποτέλεσμα.
Νομίζω ότι πρόκειται για μια αυτές τις ταινίες όπου κυρίαρχη είναι η ιστορία, η ιδέα, η συγκλονιστική τελική ανατροπή. Εννοώ ότι το φιλμ αυτό καθ' εαυτό μοιάζει σήμερα κάπως ξεπερασμένο: Οι χαρακτήρες χωλαίνουν, οι ενέργειες και οι αντιδράσεις τους γίνονται συχνά καθόλου πειστικές, οι αφέλειες είναι πολλές, οι ηθοποιία του Τσάρλτον Ίστον μέτρια... Θα μπορούσα να βρω κι άλλα αρνητικά και να τα αναλύσω λεπτομερέστερα. Ωστόσο είναι η ιδέα και τα "μηνύματα" που κρατούν το φιλμ ζωντανό.
Για τους ελάχιστους που δεν γνωρίζουν το τέλος δεν θα το αποκαλύψω. Είναι όμως σαφές ότι δημιούργησε σοκ στην εποχή του και έκανε τον "Πλανήτη" μια από τις πιο σκοτεινές και απαισιόδοξες ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Ταυτόχρονα καυτηριάζει με ποικίλους τρόπους την ανθρώπινη βλακεία και σκληρότητα: Φυσικά η κοινωνία των πιθήκων είναι μια μεταφορά αυτής των ανθρώπων και, μέσω αυτής, θίγονται πολλά (ανθρώπινα) κακά: Ο τόσο επίκαιρος σήμερα θρησκευτικός φανατισμός, η μισσαλοδοξία, η σκληρότητα προς τα "κατώτερα είδη", η έλλειψη δημοκρατικότητας και ελευθεριών, ο μιλιταρισμός... Βλέπετε, στην ουσία η κοινωνία των πιθήκων είναι μια "θεοκρατική" κοινωνία, που κυβερνάται από έναν άτεγκτο ανώτερο "κλήρο". Αυτό βεβαίως δεν εμποδίζει το γεγονός ότι ο πιο ενδιαφέρων για μένα χαρακτήρας είναι αυτός του γέρου ουρακοτάγκου, που βρίσκεται στην κοινωνική ελίτ και, παρά τον σε πρώτο επίπεδο φανατισμό του, κρύβει περισσότερες γνώσεις απ΄ όσες φανταζόμαστε.
Παρά τις αφέλειες - αστείες μερικές φορές - λοιπόν, σας προτείνω να ψάξετε το αυτό το πρωτότυπο, που εγκαινίασε μια ολόκληρη σειρά σίκουελ στην εποχή του και κάθε λογής francise μετά το 2000. Αξίζει σαν σύλληψη.