ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΚΑΙ ΒΑΜΠΙΡ ΜΕ ΤΣΑΝΤΟΡ

H Ana Lily Amirpour είναι αμερικανίδα ιρανικής καταγωγής. Η ταινία "Ένα Κορίτσι Γυρίζει Σπίτι Μόνο του τη Νύχτα" (A Girl Walks Home Alone at Night) του 2014 είναι η πρώτη της μεγάλου μήκους (έχει κάνει αρκετές μικρές). Και είναι αρκετά πρωτότυπη.
Στην "Κακή Πόλη" ζουν μεταξύ άλλων πόρνες, νταβατζήδες, ναρκομανείς... Ένας νεαρός κηπουρός προσπαθεί να ξεπληρώσει τα χρέη του ηρωινομανή πατέρα του, ένας ντίλερ και νταβατζής του παίρνει το στιλάτο αυτοκίνητο που με πολλούς κόπους έχει αποκτήσει, ενώ τις νύχτες μια βρικόλακας (με τσαντόρ) περπατά μόνη ψάχνοντας την τροφή της. Κάποια στιγμή οι δυο τους θα συναντηθούν και μια παράξενη σχέση αρχίζει μεταξύ τους.
Πριν προχωρήσουμε στις ιδιορρυθμίες της ταινίας, ας πούμε κατ' αρχήν ότι ο Τζάρμους είναι μάλλον η βασική επιρροή της δημιουργού. Ίσως και ο Χάρτλεϊ, γενικά πάντως βρισκόμαστε στο κλίμα του αμερικάνικου ανεξάρτητου σινεμά αυτού του είδους. Ασπρόμαυρη, πολύ όμορφη φωτογραφία, πολύ στιλ, πολλή μουσική και αναφορές στα 50ς, στον Τζέιμς Ντιν και σε πολλά άλλα. Ας δούμε όμως και τις πρωτοτυπίες:
Παρά το ότι είναι αμερικάνικη, όλοι σχεδόν οι συντελεστές είναι ιρανοί (ή ιρανικής καταγωγής, δεν ξέρω). Η ταινία δεν μιλά αγγλικά, αλλά ιρανέζικα! Όλες οι επιγραφές στους δρόμους, τα μαγαζιά κλπ. είναι στη γλώσσα αυτή, ενώ τα εσωτερικά των σπιτιών παραπέμπουν σε Ανατολή και όχι σε Αμερική. Τα τραγούδια που ακούγονται είναι επίσης στα ιρανικά (τα περισσότερα),  κάνοντάς μας έτσι να γνωρίσουμε ένα εντυπωσιακό... ιρανικό ροκ (γενικά το σάουντρακ έχει πολύ ενδιαφέρον). Η βρικόλακας που περιφέρεται τις νύχτες με τσαντόρ και σκέιτμπορντ συμπληρώνει την παράδοξη εικόνα. Αυτό λοιπόν που πετυχαίνει απόλυτα η σκηνοθέτης είναι να δημιουργήσει ουσιαστικά έναν δικό της, φανταστικό κόσμο, μια παράδοξη μίξη Ανατολής και ΗΠΑ (άλλωστε το όνομα της πόλης - Κακή Πόλη - είναι χαρακτηριστικό της άποψής της για απομάκρυνση από ρεαλιστικές καταστάσεις).
Τελικά πρόκειται για ένα βαθιά ρομαντικό φιλμ που εξυμνεί τον έρωτα και την ανάγκη κάθε ανθρώπου για αγάπη και επαφή με άλλους ανθρώπους. Ανάγκη που υπάρχει, όσο "διαφορετικός" κι αν είναι κανείς. Όλα αυτά γίνονται στιλάτα, με σκηνοθετική άποψη, με μοντέρνα γραφή. Σας το συνιστώ, κυρίως αν είστε φίλοι του αμερικάνικου ανεξάρτητου σινεμά.