ΣΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΗΣ ΛΟΝΔΡΕΖΙΚΗΣ "NATIONAL GALLERY"

Ο Frederick Wiseman, γεννημένος το 1930, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους βρετανούς ντοκιμαντερίστες. Το 2014 (σε ηλικία 84 ετών δηλαδή!) γυρίζει το "National Gallery", ένα τρίωρο και κάτι ντοκιμαντέρ για την Εθνική Πινακοθήκη της Βρετανίας στο Λονδίνο. Πλημμυρισμένη από αριστουργήματα της δυτικής τέχνης και με πασίγνωστους πίνακες στην τεράστια συλλογή της, η Πινακοθήκη είναι ένα από τα σημαντικότερα (και διασημότερα) μουσεία του πλανήτη.
Ο Wiseman δεν περιορίζεται στο να κάνει μια ταινία μόνο για τους θησαυρούς της συλλογής. Φυσικά πολλοί απ' αυτούς δείχνονται κατά κόρον, χορταστικά θα έλεγα, και αρκετοί απ' αυτούς αναλύονται από ιστορικούς τέχνης. Ωστόσο το ενδιαφέρον του είναι πολύ ευρύτερο. Για την ακρίβεια καλύπτει ολες τις πτυχές του περιεχομένου, της λειτουργίας και των αντιδράσεων του κοινού, των επισκεπτών, του μουσείου. Έτσι παρακολουθούμε συνεδριάσεις του συμβουλίου της για διάφορα θέματα (αρκετά απ' αυτά οικονομικής φύσης ή για το marketing και τα όριά του), με συχνές διαφωνίες μάλιστα των μελών. Παρακολουθούμε το κοινό και τις αντιδράσεις του μπροστά στα χιλιάδες έργα (και τις ουρές απ' έξω), αναλύσεις, ερμηνείες και ξεναγήσεις ειδικών στην τέχνη, διάφορα workshops που διοργανώνονται στο χώρο της πινακοθήκης (σε ένα απ' αυτά άνθρωποι με προβλήματα όρασης, ακόμα και τυφλοί, μαθαίνουν να "βλέπουν" τα έργα), αλλά και εισχωρούμε στα άδυτά της βλέποντας τους συντηρητές στο έργο τους πάνω σε παλιούς ημικατεστραμένους πίνακες (ενδιαφέροντα τα όσα λένε στο θέμα της συντήρησης πινάκων) ή παρακολουθώντας το στήσιμο εκθέσεων ή την αναδιάταξη των θεσεων των έργων και του τρόπου παρουσίασής τους και τις συζητήσεις που προκαλούνται. Έτσι η εικόνα που αποκομίζει ο θεατής μετά την θέαση του φιλμ είναι απόλυτα σφαιρική για το περιεχόμενο, τη λειτουργία και τον σκοπό της πινακοθήκης, καθώς εξερευνώνται τόσο οι προφανείς όσο και οι αθέατες, κρυμένες από το ευρύ κοινό, πτυχές της λειτουργίας της.
Φυσικά το θέμα είναι απόλυτα εξειδικευμένο και αφορά ένα ειδικό κοινό. Το πρόβλημα γίνεται εντονότερο λόγω της πολύ μεγάλης διάρκειας του φιλμ (3 ώρες και 15 λεπτά) και των αρκετών επαναλήψεων των θεμάτων, οπότε, παρά το ενδιαφέρον του, φοβάμαι ότι κουράζει αρκετά. Χορταστικό λοιπόν είναι σίγουρα, μήπως όμως "μπουχτίζει";
Πάντως όσοι ενδιαφέρονται για τη μεγάλη, κλασική τεχνη (η συλλογή φτάνει μέχρι τους ιμπρεσιονιστές και δεν περιλαμβάνει έργα μοντέρνας τέχνης και 20ό αιώνα γενικότερα) θα αποζημειωθούν. Είναι σα να έχεις πάει οντως εκεί, σα να έχεις επισκεφτεί τον χώρο (επειδή τον έχω κι εγώ επισκεφτεί, μπορώ να πω ότι δείχνονται τα καλύτερα ή / και διασημότερα έργα της συλλογής). Και, βέβαια, σα να έχεις κουραστεί από την πολύωρη επίσκεψη...