ΤΟ (ΛΟΒΚΡΑΦΤΙΚΟ) ΧΡΩΜΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

Θα πω από την πρώτη στιγμή ότι στο SFF-Rated (Φεστιβάλ Φανταστικού) του 2012 στην Αθήνα το "Die Farbe" (Το Χρώμα) ήταν η ταινία που κέρδισε το βραβείο (;) διχογνωμίας κοινού. Ήταν δηλαδή αυτή που συγκέντρωσε τις πιο διαφορετικές μεταξύ τους απόψεις: Από πολύ καλό έως κακό! Το φιλμ γυρίστηκε το 2010 από τον βιετναμέζικης καταγωγής Huan Vu, που ζει στη Γερμανία και είναι μια καθαρά γερμανική παραγωγή. Μεταφέρει στην οθόνη το διήγημα του Lovecraft "Το Χρώμα που ήρθε απ΄το Διάστημα" και, όπως συμβαίνει με τις σοβαρές απόπειρες μεταφοράς λοβκραφτικού έργου στο σινεμά τα τελευταία χρόνια, είναι ασπρόμαυρο. Ο λόγος του διχασμού είναι σαφής. Η ταινία είναι αργή, η δράση εξελίσσεται - χτίζεται θα έλεγα - μεθοδικά. Ωστόσο για μένα, που συγκαταλέγομαι στους υποστηρικτές της, ακριβώς αυτοί οι ασπρόμαυροι, αργοί ρυθμοί, συνετέλεσαν στη δημιουργία ατμόσφαιρας που βρήκα υποβλητική. Η παρακμή της άτυχης οικογένειας εξ αιτίας ενός "εξώτερου" κακού είναι αργή και σταθερή, όπως όντως συμβαίνει συνήθως με κάθε παρακμή. Όχι, δεν τρόμαξα, αν αυτό είναι το ζητούμενο, μπήκα όμως στο όλο κλίμα που επιχείρησε να δώσει ο σκηνοθέτης. Τα γεγονότα έχουν μεταφερθεί μερικές δεκαετίες μετά την εποχή για την οποία γράφει ο Lovecraft και στην Ευρώπη, αντί της Αμερικής. Η "σύγχρονη" δράση μεταφέρεται κάπου στη δεκαετία του 70 στη Γερμανία, ενώ η διήγηση από το παρελθόν του αφηγητή λίγο πριν και αμέσως μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο. Ωστόσο οι χωροχρονικές αυτές αλλαγές δεν νομίζω ότι έβλαψαν στο παραμικρό την ατμόσφαιρα, η οποία, όπως είπα, ήταν μάλλον το βασικό ζητούμενο του δημιουργού. Έτσι θεωρώ ότι το φιλμ έμεινε πιστό στο λοβκραφτικό πνεύμα και αποτελεί για μένα έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα των ατμοσφαιρικών λοβκραφτικών μεταφορών που ξεκίνησε στις ΗΠΑ η ομάδα των Lovecraft Historical Society, κι ας μην ανήκει φυσικά ο Huan Vu στην ομάδα αυτή. Γενικά νομίζω ότι ή θα σας αρέσει πολύ και θα σας βάλει στην παρακμιακή του ατμόσφαιρα ή θα σας κουράσει. Είναι θέμα γούστου.

ΥΓ: Για την ιστορία αναφέρω ότι το συγκεκριμένο διήγημα είναι από τα λίγα του συγγραφέα που μπορούν να θεωρηθούν ότι ανήκουν καθαρά στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας, άσχετα αν περιέχει - αλοίμονο άλλωστε αν δεν περιείχε - στοιχεία τρόμου.