IRON MAN ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ

Ό,τι ακριβώς συμβαίνει με τον ήρωα της ταινίας, το ίδιο μου φάνηκε ότι συμβαίνει και με την ίδια την ταινία. Μιλώ βέβαια για τον Iron Man (2008) του Jon Favreau, ενός ακόμα όχι πολύ γνωστού ήρωα της Marvel που ξέθαψε το Χόλιγουντ, μη και του ξεφύγει κανένας.
Αυτό που πρέπει σίγουρα να πούμε, είναι ότι ο Iron Man διαφέρει αρκετά σαν χαρακτήρας από τους συνηθισμένους σούπερ ήρωες. "Κακός" αρχικά, ιδιοφυής, πλέιμπόι και πολυεκατομμυριούχος κατασκευαστής και έμπορος όπλων, με προϊόντα που σκορπούν το θάνατο σε χιλιάδες, αθώους και μη, ανανίπτει όταν συλλαμβάνεται από άλλους, πιο κακούς απ' αυτόν και, αφού φτιάξει την ανίκητη στολή του, προσπαθεί να κάνει το καλό και να εξιλεωθεί για το παρελθόν του. Έτσι οι δύο περσόνες του ήρωα κινούνται ανάμεσα σε Τζέιμς Μποντ και Robocop. Υπάρχει επίσης το χιούμορ, διάχυτο στην ταινία, και ενίοτε αυτοσαρκαστικό, αφού ο ήρωας είναι και πνευματώδης. Στα συν τέλος και ο αγνώριστος "κακός" Τζεφ Μπρίτζες.
Παρ' όλα αυτά όμως ομολογώ ότι βαρέθηκα κάπως καθώς η ταινία είναι μάλλον άγαρμπη συνολικά, χωρίς να μπορεί να αποφασίσει αν θα είναι ταινία δράσης ή χαρακτήρων, με κάποια μάλιστα πολιτική διάσταση. Πολλές αναληθοφάνειες επίσης (πώς διάβολο κατασκεύασε κοτζάμ πανοπλία στη φυλακή, κάτω από τη διαρκή εποπτεία των δεσμοφυλάκων του, ενώ αυτοί του είχαν παραγγείλει... πύραυλο;), αλλά αυτό είναι το λιγότερο, αφού αποτελεί εγγενές χαρακτηριστικό του είδους. Τελικά βρήκα το συνολικό αποτέλεσμα μέτριο.
Γενικά πάντως, όσες υπερβάσεις και ανατροπές και να επιχειρεί ενίοτε, το υπερηρωικό φιλμ είναι ένα είδος που πάντοτε βαριόμουν. Δυστυχώς για μένα όμως, με τη φόρα που έχουν πάρει, δεν θα μείνει ούτε ένας κόμικς ανθυποήρωας που να μην κάνει την κινηματογραφική του εμφάνιση.